ΕΥΡΩ-ΘΗΛΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗΣ

ΑΡΘΡΟ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΥΖΑΝΗ

Η χώρα μας με την είσοδο της στην Ευρωζώνη, έπεσε στην παγίδα και έβαλε θηλιά στο λαιμό της. Σ’ αυτό ευθύνεται η τότε κυβέρνηση «Σημίτη», που αποφάσισε μόνη της χωρίς δημοψήφισμα , αλλά και η τότε αντιπολίτευση που συμφώνησε απολύτως. Ήταν γνωστό σε όλους τους ειδήμονες ότι ήταν θέμα χρόνου η χρεοκοπία της χώρας μας με την πρώτη οικονομική κρίση.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ προέβλεπε κάποιους δημοσιονομικούς δείκτες (Δημόσιο χρέος κάτω του 60%, ελλείμματα κάτω του 1,5% ,πληθωρισμός 2,5%) οι οποίοι όμως δεν τηρήθηκαν για την είσοδό μας. Δεν προέβλεπε όμως και κάποιους άλλους δείκτες, που επηρέασαν αρνητικά και ίσως έγινε εσκεμμένα για να πέσουν τελικά οι αδύνατες χώρες όπως η Ελλάδα, στην παγίδα της υπερχρέωσης και της ομηρίας για να τις καταντήσουν εύκολη λεία των Αγορών. Οι ισχυρές χώρες του κόσμου και ο Βορράς της Ευρώπης που μας κουνάει το δάχτυλο επιβάλουν με σκληρότητα τα νεοφιλελεύθερα μέτρα στις αδύνατες χώρες του Νότου, αλλά δεν τα εφαρμόζουν με την ίδια σκληρότητα στις χώρες τους. Ο Γερμανό-Βορράς για να μπορεί πιο εύκολα να ανταγωνιστεί την ανερχόμενη οικονομία της Κίνας και των άλλων Χωρών του BRICS, στοχεύει στη μετατροπή της χώρας μας σε φθηνή οικονομική ζώνη αλλά και στην αρπαγή του φυσικού, ορυκτού και ενεργειακού μας πλούτου.

Αυτοί οι δείκτες που ίσως εσκεμμένα δεν περιελήφθησαν στην Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι οι δείκτες της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας, του εμπορικού ισοζυγίου και των τρεχουσών συναλλαγών. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που έχει ως κύριο κορμό του το εμπορικό ισοζύγιο, ήταν την τελευταία δεκαετία πριν την είσοδό μας στο Ευρώ ελλειμματικό, αν και η Δραχμή την ίδια δεκαετία είχε υποτιμηθεί έναντι του Δολαρίου (περίπου 80%). Με την υποτίμηση ή τη διολίσθηση του νομίσματός μας ρυθμίζαμε κάθε φορά αυτό το έλλειμμα για να παραμένει σχετικά μικρό. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών συνέχιζε να είναι ελλειμματικό και στην δεκαετία μετά την είσοδό μας. Ήταν μάλιστα αρκετά πιο υψηλό, λόγω της μεγάλης ανατίμησης της Δραχμής μέσω Ευρώ έναντι στου Δολαρίου (περίπου 80%). Η έλλειψη εθνικού νομίσματος μας στέρησε τη δυνατότητα υποτίμησης και ρύθμισης για μείωση αυτού του ελλείμματος και συγκράτησης σε χαμηλό επίπεδο. Αφού πριν την Ευρωζώνη δεν υπήρχε ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα με τόση υποτίμηση, περίμενε κανείς να αποκτήσουμε μετά την είσοδό μας, με τόση ανατίμηση του νομίσματος;

Είναι ευνόητο ότι κάποιοι έπαιξαν στις πλάτες του λαού και της χώρας. Μια χώρα που δεν είχε την υποδομή και την οργάνωση του Γερμανό-Βορρά, την οποία πέταξαν «ξυπόλητη στα αγκάθια» και πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό του λαού της. Γιατί δεν είπε ποτέ κανείς ότι αυτά τα ελλείμματα θα μετατραπούν σε Δημόσιο Χρέος; Ούτε καν σήμερα δεν μιλάνε και γι’αυτό είναι βαριές οι ευθύνες κάποιων. Κάποια οικονομικά στοιχεία μας δείχνουν πως φτάσαμε στην χρεοκοπία. Το ΑΕΠ από το 2000 έως το 2008 αυξήθηκε από 136 δις σε 243 δις Ευρώ, δηλαδή κατά 107 δις ή 78,7%, ενώ τα δάνεια των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων αυξήθηκαν την ίδια περίοδο από 59,3 δις σε 249,7 δις Ευρώ, δηλαδή κατά 90,4 δις ή 321%. Τι έκανε γι’ αυτό το έγκλημα η Τράπεζα της Ελλάδος;

Είναι επίσης γνωστό σε όλους τους ειδικούς ότι το εμπορικό ισοζύγιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ΑΕΠ σε μια ανοικτή οικονομία και αυτό φαίνεται στον παρακάτω τύπο: ΑΕΠ =C+Ι+G+(X-M),όπου C είναι η ιδιωτική κατανάλωση, I η ιδιωτική επένδυση για σχηματισμό παγίου κεφαλαίου, G η κρατική κατανάλωση και δαπάνη και (Χ-Μ) οι εισπράξεις εξαγωγών μείον τις δαπάνες εισαγωγών. Η καταναλωτική ιδιωτική δαπάνη την περίοδο 2000 - 2008 αυξήθηκε από 123 δις σε 214 δις Ευρώ, δηλαδή κατά 91 δις ή 74%, το οποίο αποτελεί το 88% του ΑΕΠ. Το ποσοστό αυτό είναι υπερβολικό και καταστροφικό για μια υγιή οικονομία. Σε αυτή τη μεγάλη εξάρτηση του ΑΕΠ από την ιδιωτική κατανάλωση δεν συνέβαλε μόνο η αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών για καταναλωτικά αγαθά, αλλά περισσότερο συνέβαλε η δραματική επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου πληρωμών. Συγκεκριμένα, ενώ το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου 2000-2008 πήγε από 22 δις σε 44 δις Ευρώ, δηλαδή διπλάσιο, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών πήγε από 8,4 δις σε 35 δις Ευρώ, δηλαδή κατά 26,6 δις ή 316,6% όπου μιλάμε για μια εξαιρετικά δυσοίωνη αύξηση και έτσι τέθηκε η ταφόπλακα της οικονομίας μας. Μια χώρα που δεν μπορεί να εξάγει αλλά μόνο εισάγει διαρκώς, θα έχει ελλείμματα και συνέχεια θα δανείζεται για να τα καλύψει.

Για να μπορέσει μια χώρα να ανακόψει αυτά τα ελλείμματα, πρέπει να αναπροσαρμόσει την οικονομική της πολιτική, όσον αφορά την παραγωγή και ταυτόχρονα να υποτιμήσει το νόμισμά της για να έχει την δυνατότητα αύξησης των εξαγωγών. Όμως η χώρα μας δεν έχει πια δικό της νόμισμα. Το δικαίωμα της τύπωσης χαρτονομίσματος, της υποτίμησης, της ανατίμησης και γενικώς της νομισματικής πολιτικής και του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, το έχει η ΕΚΤ και όχι η Τράπεζα της Ελλάδος. Η ΕΚΤ βάσει της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας, δεν δανείζει τα κράτη-μέλη απευθείας, έστω και σε μεγάλη ανάγκη, αλλά δανείζει τις εμπορικές τράπεζες με φθηνό επιτόκιο περίπου 1%, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν τα κράτη-μέλη με πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο. Στη χώρα μας για παράδειγμα, τα τρίμηνα και τα εξάμηνα έντοκα γραμμάτια στοιχίζουν επιπλέον 1δις περίπου κάθε χρόνο, που με το ποσό αυτό θα μπορούσαν να καλυφθούν αρκετές κοινωνικές ανάγκες. Είναι δυνατόν η χώρα μας να μην έχει το δικαίωμα να τυπώνει χαρτονομίσματα προς το Εθνικό συμφέρον και να υποχρεώνεται να εκδίδει ομόλογα προς όφελος των Αγορών και εις βάρος του λαού μας; Τα 100 δις ομόλογα, π.χ., μας στοιχίζουν επιπλέον 5 δις περίπου, τα οποία αυξάνουν το Δημόσιο Χρέος και σφίγγουν όλο και περισσότερο κάθε φορά τη θηλιά στο λαιμό μας .

Το Σύστημα αυτό με τον προκαθορισμένο, αναγκαστικό και τοκογλυφικό τρόπο διακίνησης των χρημάτων και με τον σφιχτό μηχανισμό του Ευρώ, συνέβαλε τα μέγιστα στη χρεοκοπία της χώρα μας. Η Γερμανία και κάποιες χώρες του Βορρά, αφενός δανείζονται με φθηνότερο έως μηδενικό επιτόκιο και αφετέρου δεν έχουν ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών να καλύψουν. Απεναντίας έχουν πλεονάσματα λόγω της ισχυρής ανταγωνιστικότητας, που τους δίνει τη δυνατότητα να εξάγουν περισσότερα από ότι εισάγουν. Δηλαδή, τα δικά μας ελλείμματα μετατρέπονται σε δικά τους πλεονάσματα. Φαίνεται καθαρά λοιπόν, ποιοί επωφελούνται και ποιοί ζημιώνονται από το ενιαίο νόμισμα. Μεταξύ αυτών, επωφελούνται και οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια και οι τραπεζίτες των φτωχών χωρών. Για το λόγο αυτό όλοι αυτοί μαζί, ξένοι και ντόπιοι για να διαφυλάξουν και να ενισχύσουν τα κέρδη τους «λυσσομανάμε», επιτιθέμενοι ανειλεώς σε κάθε φωνή που αντιστέκεται και «σηκώνει κεφάλι», έχοντας ως πειθήνια όργανά τους τα ΜΜΕ. Οι τράπεζες της χώρας μας την 15ετία πριν την κρίση είχαν κέρδη πάνω από 200 δις Ευρώ, τα οποία δεν πιστώθηκαν προς μείωση του Δημοσίου Χρέους. Αν συνέβαινε αυτό δεν θα φθάναμε ως εδώ. Ούτε παρέμειναν στη χώρα μας για καταθέσεις και επενδύσεις, ούτε φορολογήθηκαν δεόντως, αντιθέτως βγήκαν έξω σε ασφαλείς καταθέσεις και ταυτόχρονα στέρησαν από τη χώρα μας τη ρευστότητα. Τώρα όμως, πρόσθεσαν τα ελλείμματά τους στο Δημόσιο Χρέος και στις πλάτες του Ελληνικού λαού, αντί να ανακεφαλαιώσουν τις τράπεζές τους με τα παρελθόντα κέρδη. Γι’ αυτό το έγκλημα ποιος θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους;

Mετά απ’όλα αυτά, δεν μπορεί κάποιοι ακόμα να συνεχίζουν να υποστηρίζουν την παραμονή μας στο υπάρχον Σύστημα και στο Ευρώ. Όσο η Ε.Ε. δεν αλλάζει πορεία και παραμένει αμετάκλητα συνδεδεμένη στην νεοφιλελεύθερη-μονεταριστική πολιτική, Όσο δεν προχωράει σε ομοσπονδιοποίηση με πολιτική εμβάθυνση και ένωση, Όσο δεν υπάρχει η οικονομική, δημοσιονομική, κοινωνική ένωση έστω με σταθερά βήματα σύγκλισης και όχι απόκλισης, Όσο τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών του Βορρά δεν επιστρέφονται ατόκως στο Νότο για να καλύψουν τα αντίστοιχα ελλείμματα των φτωχών χωρών και όσο δεν υπάρχουν μέτρα σύγκλισης της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, δεν μπορούμε να μιλάμε για ενιαία ΕΕ και για ενιαίο νόμισμα. Για το λόγο αυτό, πρέπει άμεσα να υπάρξουν αποφάσεις και μέτρα για αλλαγή πορείας και για αποδέσμευση της χώρας μας από αυτό το Σύστημα και από το Ευρώ. Πρέπει να προχωρήσουμε με σχέδιο αποδέσμευσης και με προσεκτικά βήματα, μέσα σε μία περίοδο προσαρμογής, με όρους και προϋποθέσεις, που δεν θα μας βλάψουν περισσότερο, αλλά θα μας φέρουν προοπτικές ανάκαμψης.

Τα προτεινόμενα μέτρα για το Σχέδιο Αποδέσμευσης είναι τα εξής:

1. α) Με απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης και όχι των Βρυξελλών τυπώνουμε δραχμές, για εσωτερική και μόνο χρήση, χωρίς να φύγουμε αμέσως από το Ευρώ. Θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη για κάποιο χρονικό διάστημα, για να μην διαταράξουμε τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους και για να μην επιφέρουμε οποιαδήποτε άμεση ζημιά τόσο στη χώρα μας όσο και στην ΕΕ. Με τους υπάρχοντες Ευρωπαϊκούς θεσμούς, μόνο εμείς αποφασίζουμε για παραμονή ή για έξοδο και τον τρόπο μετάβασης. Αν όμως η ΕΕ αλλάξει τους θεσμούς για να οδηγήσει την χώρα μας σε έξοδο, τότε και πάλι θα κρατήσουμε το Ευρώ ως συνάλλαγμα. Συμφέρει όμως και την ΕΕ και την Ελλάδα να υπάρξει μια περίοδος προσαρμογής και για αυτό μπορεί να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές στο προσωρινό διπλό νόμισμα.

β) Όλες οι εξωτερικές συναλλαγές θα γίνονται σε Ευρώ και όλες ανεξαιρέτως οι εσωτερικές συναλλαγές θα πραγματοποιούνται σε Δραχμές. Επιπλέον, όλες ο καταθέσεις που υπάρχουν σήμερα θα παραμείνουν σε Ευρώ, εφόσον το επιθυμούν οι καταθέτες. Όμως οι νέες καταθέσεις θα είναι σε Δραχμές και δεν θα μετατρέπονται σε Ευρώ. Θα μετατρέπονται μόνο αν το επιθυμούν οι καταθέτες από Ευρώ σε Δραχμές και όχι το αντίστροφο, εκτός του φοιτητικού, του τουριστικού συναλλάγματος καθώς και των εμπορικών συναλλαγών κατόπιν αυστηρού ελέγχου.

γ) Η ισοτιμία της Δραχμής με το Ευρώ θα είναι προσωρινά για κάποια χρόνια σταθερή 1 προς 1 και αυτό επιτυγχάνεται με απόφαση της κυβέρνησης να μην ενταχθεί η Δραχμή στις αγορές του συναλλάγματος, γνωρίζοντας ότι χωρίς υποτίμηση δεν θα βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας αλλά θα βελτιώσουμε όμως τη ρευστότητα, η οποία είναι επίσης αναγκαία για την ανάπτυξη της οικονομίας. Η έκδοση Δραχμής από την τράπεζα της Ελλάδος, η οποία αμέσως θα πρέπει να κρατικοποιηθεί , θα φέρει ρευστότητα στην εσωτερική αγορά χωρίς να πληρώνουμε τόκο που πληρώνουμε σήμερα. Η σταθερή αυτή ισοτιμία θα παραμείνει μέχρι να αυξηθούν σημαντικά οι καταθέσεις σε δραχμές και να μειωθούν αντίστοιχα οι καταθέσεις σε Ευρώ. Με τον τρόπο αυτό θα πετύχουμε μια ισορροπία, σταθερότητα και εμπιστοσύνη, αντί μιας ανωμαλίας και πανικού.

δ) Όταν πια οι καταθέσεις σε Δραχμές στις Ελληνικές τράπεζες αυξηθούν σημαντικά και θα είναι πολλαπλάσιες αναλογικά με τις καταθέσεις σε Ευρώ, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μικρή υποτίμηση της Δραχμής για να πετύχουμε μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Μετά την παρέλευση κάποιων ετών θα προχωρήσουμε στην οριστική κατάργηση του Ευρώ, παραμένοντας όμως στην ΕΕ. Μέχρι τότε όμως, θα έχει σταθεροποιηθεί η οικονομία μας, θα έχουν τεθεί τα θεμέλια ανάπτυξης, θα έχει επέλθει η αναγκαία προσαρμογή και η μεταβολή αυτή δεν θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στη ζωή μας.

2. Εθνικοποίηση του Τραπεζικού συστήματος αρχίζοντας από την Τράπεζα Ελλάδος, για την οποία αποτελεί μυστήριο πως βρίσκεται σε κρυφούς ιδιώτες και όχι στο κράτος το 92% των μετοχών. Πρέπει να ερευνηθεί ο ρόλος της Τράπεζας Ελλάδος για όλη την διαδικασία πτώχευσης της χώρα μας. Η ανακεφαλαίωση των τραπεζών είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την εθνικοποίησή τους. Με τη εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος εξασφαλίζονται στο ακέραιο οι καταθέσεις των πολιτών.

3. α) Αναστολή πληρωμής των δόσεων των τοκοχρεολυσίων του Δημοσίου Χρέους για μια 3ετία – 5ετία με καταρχήν συμφωνία και αν όχι, τότε μονομερώς. Με δεδομένο ότι ανέρχονται στο 1/3 περίπου των ετήσιων δημόσιων εσόδων είναι δύσκολη έως αδύνατη η καταβολή αυτών των δόσεων, εκτός αν εξαντληθεί πλήρως ο λαός μας.

β) Σύσταση ανεξάρτητης διεθνούς ελεγκτικής οικονομικής επιτροπής, η οποία θα διερευνήσει το οφειλόμενο ποσό του Δημοσίου Χρέους, καθώς το περισσότερο είναι «αέρας κοπανιστός» που προήλθε από ανατοκισμούς. Το πραγματικό Δημόσιο χρέος εκτιμάται ότι θα είναι κάτω από 10%, το οποίο μετά το πόρισμα της επιτροπής θα το ρυθμίσουμε και θα αρχίσουμε να το πληρώνουμε, το δε υπόλοιπο θα διαγραφεί.

4. Αυστηρό έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων προς το εξωτερικό, εκτός αυτών που αναφέρουμε παραπάνω, για να μην υπάρξει αφαίμαξη της εθνικής μας οικονομίας. Έτσι θα αποτραπούν τυχόν κερδοσκοπικές επιθέσεις, που θα έχουν στόχο την υποτίμηση του εθνικού μας νομίσματος. Λόγω της αρχής της ΕΕ για “ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων”, η Ελλάδα θα ζητήσει αυτοεξαίρεση και αν δεν εγκριθεί θα το πράξει μονομερώς, ανεξαρτήτως απειλών ή συνεπειών από την ΕΕ, γιατί ο έλεγχος κίνησης κεφαλαίων είναι αρκετά σημαντικός για την επιτυχία του σχεδίου μετάβασης.

5. α) Άμεση και εφάπαξ φορολόγηση του μεγάλου συσσωρευμένου πλούτου, κινητού και ακινήτου, εσωτερικού και εξωτερικού, ο οποίος έχει παραχθεί στην χώρα μας. Καλούμε όλους να δηλώσουν αυτόν τον πλούτο και ταυτόχρονα με την δήλωση τους θα καταβάλουν φόρο 15-20%. Έτσι, θα έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα, παρότι κάποιοι θα δηλώσουν λιγότερα από ότι έχουν και κάποιοι καθόλου.

β) Όσοι δηλώσουν σωστά και πληρώσουν τον αναλογούντα φόρο θα νομιμοποιήσουν αυτόματα τα υπόλοιπα, ανεξαρτήτως πόθεν έσχες και θα μπορούν να τα φέρουν στην χώρα μας ελεύθερα για καταθέσεις ή για επενδύσεις. Όσοι όμως δεν θα τα δηλώσουν, ένα εξειδικευμένο κλιμάκιο της ΣΔΟΕ θα τους ψάχνει μέχρι να βρεθούν και τότε θα φορολογηθούν σκληρά, ακόμα και μέχρι της πλήρους κατάσχεσης της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους. Μια επιπλέον ωφέλεια που θα έχουμε από αυτές τις δηλώσεις είναι ότι θα τεθούν τα θεμέλια του περιουσιολογίου για το μελλοντικό πόθεν έσχες.

6. Άμεση επέκταση του εξωλογιστικού προσδιορισμού των κερδών και στις μεγάλες Α.Ε. , πολυεθνικές και μονοπώλια. Σήμερα εφαρμόζεται αυτό το μέτρο μόνο στις μικρές επιχειρήσεις. Είναι γνωστό ότι, με τις υποτιμολογήσεις των εσόδων και τις υπερτιμολογήσεις των εξόδων, αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις δηλώνουν λίγα ή καθόλου κέρδη. Είναι η μεγάλη πληγή της φοροδιαφυγής στη χώρα μας και τα χρήματα αυτά βρίσκονται σήμερα σε ασφαλείς καταθέσεις εξωτερικού (π.χ. Ελβετία κ.α.).

7. Με τα χρήματα που θα τυπώνει άμεσα η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά και με τους φόρους από τις περιπτώσεις 5 και 6, θα έχουμε τη δυνατότητα κρατικών επενδύσεων για παραγωγική ανασυγκρότηση, για έρευνα, για βελτίωση της βιομηχανικής δραστηριότητας, για εγχώρια παραγωγή με αύξηση της απασχόλησης και για σταδιακή μείωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μέσω αύξησης των εξαγωγών. Επιπλέον, θα έχουμε τη δυνατότητα αύξησης των αγροτικών επενδύσεων για κάλυψη της διατροφικής επάρκειας και αυτάρκειας.

8. Αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου για στήριξη των εισοδημάτων - επιδομάτων και σταδιακή αύξηση μισθών - συντάξεων, με πρώτο στόχο την αναπλήρωση των περικοπών. Δεύτερος στόχος, να μην έχει καμία οικογένεια εισόδημα λιγότερο από το όριο της φτώχειας, όπως προσδιορίζεται από τη Eurostat. Επίσης, πρέπει να υπάρχει αυστηρός έλεγχος των τιμών στην εσωτερική αγορά.

9. Εθνικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, των μεγάλων εταιρειών ενεργειακής δραστηριότητας, στρατηγικής σημασίας , εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου καθώς και αεροδρομίων, λιμανιών, μεταφορών, για να αποτελέσουν τον κύριο μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας μας.

10. Ενεργειακές προμήθειες και άλλες χρήσιμες εισαγόμενες πρώτες ύλες για κάλυψη των αναγκών της χώρας μας, τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα μετάβασης στο Εθνικό νόμισμα.

Με τον τρόπο αυτό του διπλού νομίσματος μέσα σε κάποια χρόνια προσαρμογής, με αυτά τα βασικά μέτρα, με αυτούς τους όρους και προϋποθέσεις και σε ένα τέτοιο περιβάλλον, μπορεί να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας μας, να έρθει η ανάπτυξη και να ξεφύγουμε από τα μνημόνια της Ευρωλιτότητας. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών,είναι να υπάρξει πραγματική Πολιτική Αλλαγή και να έρθει στην εξουσία μια άλλη Πατριωτική Σοσιαλιστική Κυβέρνηση.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΖΑΝΗΣ (ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ)

ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΣΟΣΙΑΛ. ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΔΗΚΚΙ

© 2018 ● ΔΗΚΚΙ - ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ