Ένα προοδευτικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, εξ' ορισμού, προτάσσει τον άνθρωπο και τις αξίες μιας οργανωμένης κοινωνίας αλληλεγγύης, στην κυριαρχία των τυφλών δυνάμεων της αγοράς, στην ταξική βαρβαρότητα, και στη στείρα, εισπρακτική θεώρηση των οικονομικών μεγεθών, και στοιχειοθετείται επάνω στις εξής αρχές:

• Η ασφάλιση είναι κοινωνικό αγαθό. Ως εκ τούτου ο δημόσιος χαρακτήρας της Κοινωνικής Ασφάλισης, αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση, και σημαίνει την οικονομική και θεσμική εγγύηση του κράτους για το Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα. Το σύστημα ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ δεν εμπορευματοποιείται και κατά συνέπεια τουλάχιστον ο πυρήνας του δεν βρίσκεται σε καμία συνάρτηση, σε καμιά άμεση ή έμμεση σχέση με το ιδιωτικό τομέα της ασφάλισης και της οικονομίας.Το ΔΗ.Κ.ΚΙ. προτείνει την Συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος των πολιτών και των αντίστοιχων υποχρεώσεων του κράτους για ένα Δίκαιο και Εγγυημένο σύστημα Δημόσιας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Η οικονομική τροφοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης συντελείται ισότιμα από τους Εργαζόμενους, την Εργοδοσία και το Κράτος, και καθορίζεται από την θεσμοθετημένη αρχή της τριμερούς χρηματοδότησης, που πρέπει να τηρείται και στην πράξη. Για την διασφάλιση της εισφοράς του κράτους, προτείνουμε ένα ποσοστό των φορολογικών εσόδων, ίσο με την οικονομική υποχρέωση του κράτους, να εκχωρείται απευθείας στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
• Η ισχύς του Ασφαλιστικού Συστήματος είναι αυτοδίκαια, καθολική και υποχρεωτική για όλους τους Έλληνες πολίτες, εργαζόμενους, εργοδότες, συνταξιούχους και άνεργους, με ελάχιστο όρο την αξιοπρεπή διαβίωση και την πλήρη, ίση, δωρεάν και αναβαθμισμένη υγειονομική περίθαλψη, ταυτόχρονα με τη δίκαιη, ανάλογη με την προσφορά, διανομή των εσόδων.
• Η άμεση έναρξη του προτεινόμενου συστήματος Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ρεαλιστική, διότι, ακόμη και εάν δεν εισπράξει άμεσα τις μέχρι τώρα οφειλές τρίτων προς αυτό, μπορεί να ξεκινήσει από μηδενική βάση, στηριζόμενο στην από εδώ και πέρα ευρωστία του και στην εύλογη προσδοκία της σταδιακής εξόφλησης των σημερινών οφειλών τρίτων προς αυτό.
• Το σύστημα Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, εξαρτά απόλυτα την επιτυχία του στη στήριξη από συγκεκριμένες γενικότερες πολιτικές. Πολιτικές οι οποίες είναι συγχρόνως και αναγκαίες για μια αναπτυξιακή πορεία της χώρας, ενώ απαντούν κατηγορηματικά στα ψευδεπίγραφα επιχειρήματα περί "εγγενούς κρίσης" της Κοινωνικής Ασφάλισης. Συγκεκριμένα:
  1. Η αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους, οι οποίες είναι σήμερα ιδιαίτερα χαμηλές, τοποθετώντας μας αναλογικά στην 12η θέση στην Ευρώπη, πέρα απ' την γενικότερη έμμεση αναπτυξιακή επίδραση, μπορεί να εξασφαλίσει τους πόρους για την καταβολή των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς το Ασφαλιστικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό πως η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην Κοινωνική Ασφάλιση κινείται στο χαμηλότερο για την Ευρώπη ποσοστό του 2% του Κοινωνικού Προϋπολογισμού, υπολείπεται των συμφωνημένων κατά 400 δις το χρόνο, ενώ μόνο προς το ΙΚΑ το δημόσιο οφείλει σήμερα 3 τρις δρχ. ευθυνόμενο για μια από τις κύριες αιτίες της αιμορραγίας του Ασφαλιστικού συστήματος.Το κράτος υποχρεούται να καταβάλλει το ανώτερο ποσό, το συντομότερο δυνατό, διαφορετικά, μέχρι του ποσού αυτού της οφειλής του, να αναλάβει την καταβολή των υποχρεώσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων προς τον Δημόσιο Τομέα, Τράπεζες, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κ.λ.π.
  2. Η ριζική αλλαγή της ακολουθούμενης συντηρητικής δημοσιονομικής πολιτικής, και η εφαρμογή της αναγκαίας προοδευτικής φορολογικής μεταρρύθμισης, μπορεί να αποφέρει επιπρόσθετα έσοδα για την προώθηση αναπτυξιακών επενδυτικών προγραμμάτων από το κράτος, και την καταπολέμηση της ανεργίας. Γενικότερα μια προοδευτική αναπτυξιακή οικονομική πολιτική μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση του Α.Ε.Π. με πολύπλευρες θετικές επιπτώσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση.Είναι γνωστό πως η επενδυτική στασιμότητα των τελευταίων χρόνων, η οποία μας έχει επιστρέψει στα επίπεδα επενδύσεων του 1982, καθώς και η "μαύρη εργασία" ανεβάζει στα ύψη του 12,5% την καταγεγραμμένη ανεργία, η οποία με τη σειρά της υποσκάπτει το Ασφαλιστικό σύστημα. Αρκούσε μόνο η μείωση κατά 50% της ανεργίας για να εξαλειφθούν μέχρι το 2020 όλα τα υπολογιζόμενα αναλογιστικά ελλείμματα των Ταμείων.
  3. Η διακοπή των πολύχρονων αδιέξοδων πολιτικών πραγματικού παγώματος των μισθών και ημερομισθίων, εκτός απ' την ουσιαστική τόνωση της αγοράς, έμμεσα, θα αυξήσει τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές, με ευνοϊκές επιπτώσεις στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στην οικονομία.
  4. Η ύπαρξη πολιτικής βούλησης για την πάταξη της εισφοροαπαλλαγής, της επίσημης δηλαδή απαλλαγής των μεγαλοεργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές και των χαριστικών ρυθμίσεων των οφειλών τους από το κράτος, θα εξοικονομήσει ένα μεγάλο μέρος απ' τα σημερινά λογιστικά ελλείμματα. Υπολογίζεται αυτού του είδους τα χρέη προς το ΙΚΑ ξεπερνούν τα 600 δις το χρόνο.
  5. Η ύπαρξη πολιτικής βούλησης για την εξάλειψη του καθεστώτος της εισφοροδιαφυγής, με το 25% των εργαζομένων της χώρας να βρίσκεται σε καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας και το 20% των επιχειρήσεων αναπόγραφες στο ΙΚΑ, αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός εύρωστου συστήματος Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Μία επιτυχής πολιτική κατά της εισφοροδιαφυγής, η οποία σύμφωνα και με τις προτάσεις των εργαζομένων στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι σήμερα εφικτή, πριμοδοτεί το Ασφαλιστικό σύστημα με 1 τρις το χρόνο, και επιτυγχάνει την εξαφάνιση κάθε αναλογιστικού ελλείμματος μέχρι το 2030.
  6. Η εφαρμογή θεσμών για την εξασφάλιση της αποδοτικής αξιοποίησης των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, τα οποία μέχρι τώρα διαχειρίζεται προς όφελος τρίτων και με αρνητική απόδοση, το κράτος, αλλά και της ακίνητης περιουσίας τους ή οποία αποτιμάται στα 2 τρις., μπορεί από μόνη της να αποτελέσει την βάση για την ανάπτυξη ενός υγιούς συστήματος Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Υπολογίζεται πως οι μέχρι τώρα απώλειες από την μη κεφαλαιοποίηση για τα Ασφαλιστικά Ταμεία, ανέρχονται σε 23 τρις, και ισοδυναμούν με την εξάλειψη κάθε αναλογιστικού ελλείμματος μέχρι το 2025.
  7. H αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας στο χώρο του φαρμάκου και του αναλώσιμου νοσοκομειακού υλικού, καθώς και η υπεράσπιση και πλήρης ανάπτυξη του Ε.Σ.Υ., ώστε να διακοπούν οι επιλεκτικές συμβάσεις σε υψηλού κόστους ιατρικές πράξεις, με τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, θα απέκλειε σημαντικές οικονομικές διαρροές και θα ενίσχυε την Κοινωνική Ασφάλιση.
  8. Η διασφάλιση της υγιούς λειτουργίας της Κοινωνικής Ασφάλισης προϋποθέτει τη στήριξή της σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο Εργασιακών Σχέσεων, το οποίο, πέρα απ' το ότι αποτελεί πρωταρχικό δικαίωμα των εργαζομένων, ταυτόχρονα κατοχυρώνει και την ακώλυτη οικονομική τροφοδοσία του ασφαλιστικού συστήματος. Ο αντιεργατικός νόμος 2874/2000 που εισαγάγει την μερική απασχόληση, ουσιαστικά αποτελεί την "δίδυμη αλλαγή" των επιχειρούμενων αντιδραστικών αλλαγών στην ασφάλιση και χρειάζεται να καταργηθεί. Θεωρούμε αναγκαία την προώθηση ενός προοδευτικού εργασιακού πλαισίου. Επιπλέον, η θέσπιση της 35/ωρης εβδομαδιαίας εργασίας με την εξασφάλιση του 5/νθήμερου και του 7/ωρου, μπορεί σήμερα να προσφέρει έναν σημαντικό αριθμό νέων θέσεων εργασίας, και να μειώσει αισθητά την ανεργία.Ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει κανένας λόγος για αύξηση του ορίου ηλικίας, για την συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων, ούτε για την χειροτέρευση των λοιπών προϋποθέσεων θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
  9. Τέλος, το τεράστιο πρόβλημα της υπογεννητικότητας, πέρα από την εθνική του διάσταση, συμβάλλει σε ένα βαθμό, αρνητικά, και στην Κοινωνική Ασφάλιση και χρειάζεται να αντιμετωπισθεί, τόσο με την γενικότερη αλλαγή της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, όσο και με μέτρα γενναία στήριξης των πολύτεκνων οικογενειών, της μητρότητας, των αναγκών της παιδικής ηλικίας και των νέων ζευγαριών κ.α.