ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ Η ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*

«Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τοπ' Άγγλου! Πέλαγο μέγ', αλίμονο, βαρεί το καλυβάκι·»

Διονύσιος Σολωμός, Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.  

Στις δύο ανακοινώσεις των Υπουργών Παιδείας για την 25η Μαρτίου (Μπαλτάς 2015 και Φίλης 2016) λανθάνει μια άποψη - ευρέως διαδεδομένη στους κόλπους της επίσημης αριστερής διανόησης και οργανωμένων τμημάτων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά  - περί του εθνικού φαινομένου. Δεν αναφέρομαι σε ορισμένα στερεότυπα που αναπαράγονται, όπως η αποσιώπηση της σημασίας του θρησκευτικού συναισθήματος των ορθοδόξων επαναστατών και η μονοδιάστατη θεώρηση της Ελληνικής Επανάστασης ως τέκνο του Διαφωτισμού (Μπαλτάς, 2015). Η αναφορά αυτή, πέραν του ότι είναι απολύτως στρεβλωτική της πραγματικότητας των δρώντων υποκειμένων, αντανακλά τον ιδεολογικό μεταπρατισμό τμημάτων της ευρωπαϊστικής αριστεράς, που επιχειρεί ν’ αναλύσει ιστορικές διαδικασίες στη βάση αποκλειστικά της εξέλιξης των δυτικών κοινωνικών σχηματισμών. Κρίμα γιατί μια από τις ιδεολογικές αφετηρίες της λεγόμενης ανανεωτικής κομμουνιστικής αριστεράς ήταν η δημιουργική εφαρμογή της μαρξιστικής θεωρίας προσαρμοσμένη στις εγχώριες κοινωνικές συνθήκες σε αντίθεση με το «δογματικό» ΚΚΕ.

Για το συγκεκριμένο ιδεολογικο-μορφωτικό χώρο, κυρίως από το 1990 και μετά, το εθνικό φαινόμενο, το έθνος, θεωρείται ότι δημιουργείται με τη συγκρότηση του κράτους ή ότι είναι μια κατασκευή-μια ψευδής συνείδηση - επινόηση της αστικής ιδεολογίας, δηλαδή του εθνικισμού. Ο εθνικισμός είναι πράγματι μια ιδεολογία για το έθνος. Δεν είναι η μοναδική. Και δεν είναι αυτή που δημιουργεί το έθνος. Το έθνος είναι μια ιστορική κατηγορία, μια υπαρκτή κοινωνική οντότητα που εξελίσσεται και μεταλλάσσεται στην ιστορική διαδρομή μέσα από την αλληλεπίδραση υλικών όρων και ιδεών, από τη διαλεκτική σχέση αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών. Ο Συνασπισμός του 3% με την εξαίρεση του αριστερού ρεύματος και ο κομματικός μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, δέχεται την αστική-ιδεαλιστική αντίληψη για το έθνος, της επινόησης, της κατασκευής. Του «καινούριου έθνους» που γεννήθηκε το 1821, όπως αναγράφει η σχετική υπουργική ανακοίνωση (Φίλης 2016). Στην πραγματικότητα το πνεύμα της ανακοίνωσης υπονοεί ότι το καινούριο έθνος γεννήθηκε με το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που αναγνωρίζει την κρατική ανεξαρτησία υπό τις Προστάτιδες Δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι αμφότεροι οι Υπουργοί Παιδείας είναι οργανικοί διανοούμενοι της Συριζαίικης κομματικής λογιοσύνης.  

Σε κάθε περίπτωση αυτό που αρνούνται και οι δύο ανακοινώσεις είναι η οποιασδήποτε μορφής ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους και ως εκ τούτου την ελληνική επανάσταση ως εθνική παλιγεννεσία. Στην αριστερά η συγκεκριμένη άποψη δεν ήταν και δεν είναι κυρίαρχη και σίγουρα δεν είναι αποκλειστική. Ενδεικτικά αναφέρω διανοούμενους και αγωνιστές της αριστεράς, που συνδύαζαν και τα δύο, οι οποίοι υποστηρίζουν την υλιστική-ιστορική θεώρηση για το έθνος και την υπόθεση της ιστορικής συνέχειάς του, όπως Σβορώνος Ν., Το ελληνικό έθνος. Γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού, εκδ. Πόλις, 2004, Μοσκώφ Κ., Εισαγωγικά στην ιστορία του κινήματος της εργατικής τάξης. Η διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα, εκδ. Καστανιώτη, 1988, Ψυρούκης Ν., Το εθνικό ζήτημα, εκδ. Αιγαίον-Κουκίδα, 2003, του ιδίου Ιστορικός χώρος και Ελλάδα, εκδ. Επικαιρότητα, 1973, Ροδάκης Π., Η διαμόρφωση του ελληνικού έθνους, εκδ. Γόρδιος, 1994, του ιδίου Κλέφτες και αρματολοί, εκδ. Γόρδιος, 2015, Αξελός Λ., Ρήγας Βελεστινλής. Σταθμοί και όρια στη διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα, εκδ. Στοχαστής, 2003, Καραμπελιάς Γ., 1204-1922, η διαμόρφωση του νεώτερου ελληνισμού, Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2015, Σκλαβούνος Γ., Περί συνέχειας και ασυνέχειας των Ελλήνων. Αντίλογος στον Φαλμεράυερ και στη θεωρία των βορείων Αρίων, εκδ. Γόρδιος, 2008.  

Τέλος, όπως έχει ήδη πολλαπλώς αναφερθεί, ο Υπουργός Παιδείας στην ανακοίνωσή του (Φίλης Ν. 2016) παραλείπει να κάνει έστω μία αναφορά κατά ποιού στρεφόταν η Επανάσταση του 1821. Δεν πρόκειται για την αποφυγή μιας άσκοπης επανάληψης, τύπου τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται .Πρόκειται για μια έμπρακτη εφαρμογή της πολιτικής για την ανιστόρητη εξομοίωση των σχολικών εγχειριδίων ιστορίας σε Ελλάδα και Τουρκία. Η πρώτη σχετική απόπειρα έγινε στη συνάντηση Α. Παπανδρέου-Τ. Οζάλ, στο Νταβός (1ος/1988). Στη συνεδρίαση της ειδικής συνόδου της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε ύστερα από αίτημα 11 μελών της (ομάδα των λεγόμενων Ιταλών), μέλη της Κ.Ε., όπως η Σ. Ακρίτα, ο Α. Τρίτσης, ο Δ. Ρόκος κ.α., άσκησαν δριμύτατη κριτική στον Α.Π. για την πολιτική Νταβός. Ειδικά για το θέμα της εξομοίωσης των σχολικών εγχειριδίων της ιστορίας ο Μ. Χαραλαμπίδης απευθυνόμενος στον Α.Π. του είπε χαρακτηριστικά «Τέλος πάντων Πρόεδρε άλλο ο Κολοκοτρώνης και άλλο ο Δράμαλης». Το σημερινό λεγόμενο ΠΑΣΟΚ ας δημοσιοποιήσει τα πρακτικά της 3ης Ειδικής Συνόδου της ΚΕ ΠΑΣΟΚ (2ος/1988). Θα είναι μια προσφορά. Η αλήθεια είναι ότι ο Α.Π. διέκοψε την πολιτική Νταβός με το περίφημο mea culpa (6ος/1988) και μαζί την εξομοίωση των σχολικών βιβλίων ιστορίας. Αυτό τον τιμά κατά τη γνώμη μου. Η ιδεολογικο-πολιτική διαδρομή του Α.Π. δεν ήταν Νταβός, αλλά απεναντίας ένα ανολοκλήρωτο ιδεολογικο-πολιτικό εγχείρημα συνάρθρωσης μιας μαρξιστικής σχολής σκέψης (θεωρία εξάρτησης) με τις εθνικολαϊκές δημοκρατικές αγωνιστικές παραδόσεις στις εγχώριες κοινωνικές, αλλά και ευρύτερες διεθνοπολιτικές συνθήκες. Αυτό όμως δεν ολοκληρώθηκε και ηττήθηκε. Ήδη από τη δεκαετία του ’80.  

Η πολιτική με τα σχολικά βιβλία ιστορίας επανήλθε και εφαρμόστηκε επί κυβερνήσεων Σημίτη (ν. 2929/2001), που θα οδηγήσει λίγα χρόνια αργότερα στη συγγραφή του βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού, από την Μ. Ρεπούση, που έμεινε γνωστό για τη φράση «Συνωστίζονταν στη Σμύρνη», το οποίο προετοιμάστηκε για τη σχολική χρονιά 2007-2008, τυπώθηκε, αλλά τελικά δεν μοιράστηκε λόγω των αντιδράσεων που προκλήθηκαν (κυβέρνηση Καραμανλή). Μια πολιτική που συνεχίζει ο -μετά το μνημόνιο- Α. Τσίπρας μοιράζοντας τριαντάφυλλα στην Σμύρνη, υπό το βλέμμα της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας. Αυτό που δείχνουν να μην κατανοούν ή τέλος πάντων αρνούνται οι οργανικοί διανοούμενοι της Συριζαιικής κρατικο-κομματικής λογιοσύνης είναι αυτό που εξηγεί πολύ απλά ο Νίκος Ψυρούκης. Ότι το ελληνικό έθνος διαμορφώνεται στη διπλή του πάλη απέναντι σε οθωμανούς και δυτικούς ως έθνος καταπιεζόμενο-κυριαρχούμενο, ενώ το οθωμανικό-τουρκικό έθνος διαμορφώνεται ως έθνος καταπιεστικό-κυρίαρχο. Γι’ αυτό είναι ανιστόρητη η εξομοίωση των σχολικών βιβλίων ιστορίας. Γι’ αυτόάλλο Κολοκοτρώνης και άλλο ο Δράμαλης. Γι’ αυτό είναι εκτός τόπου και χρόνου η στάση ορισμένων στελεχών της Συριζαίικης αριστεράς απέναντι στις παρελάσεις, μαθητικές ή στρατιωτικές. Οι εθνικές επέτειοι στην Ελλάδα, είναι εθνικοαπελευθερωτικές. Εορτάζουμε και τιμούμε την πάλη και την αντίσταση του ελληνικού λαού για την εθνική του ανεξαρτησία απέναντι στους κατακτητές και εισβολείς. Δεν εορτάζουμε, ούτε τιμούμε αποικιακούς, κατακτητικούς ή ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Γι’ αυτό και η 25η Μαρτίου, η Ελληνική Επανάσταση έχει σήμερα μια δραματική επικαιρότητα. Γιατί ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία είναι το κυρίαρχο ζήτημα στη χώρα. Και αυτό είναι υπόθεση των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.  

Βρυξέλλες Δαμασκός, ένα Τσιγάρο Δρόμος.

                                                                             Του Γ. Σιώζου

                                               Δεν ελπίζω τίποτα.

                                               Φοβάμαι τα πάντα.

                                               Ναι, αλλά ...

                                               Είμαι Ευρωπαίος.

          Στις συμπληγάδες του "Αριστερισμού των Διδύμων" του Προσφυγικού και της Τρομοκρατίας, η "Δημοκρατική" Ευρώπη.

          Η "Γηραιά" Ήπειρος, διαθέτοντας "τεράστια" αποθέματα "Δημοκρατίας", δικαιολογημένα αποφάσισε πως πρέπει να τα εξάγει.

          Μιά συμφέρουσα από οικονομική άποψη εξαγωγή, μιας και συνοδευόταν από αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς, τους Αμερικάνους.

          Χώρες εξαγωγής, η Λιβύη, η Συρία και ευρύτερα οι χώρες της Μ. Ανατολής.

          Η οσμή του πετρελαίου, "κινητοποιεί" άμεσα τη "Δημοκρατική" ευαισθησία.

          Η δε οσμή των πτωμάτων, δεν αποτελεί παρά μόνον απώλεια αμελητέα, μπροστά στα Ιδανικά της "Δημοκρατίας" που πρεσβεύει η Ε.Ε.

          Τα καθρεφτάκια, με την αμέριστη υποστήριξη των Μ.Μ.Ε., των κάθε λογής Μ.Κ.Ο. που λανσάρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, έχουν ακόμη μεγάλη πέραση τόσο στους Ευρωπαίους Ιθαγενείς, όσο και στους Ιθαγενείς των υπό                       "Δημοκρατικοποίηση" Χωρών.

          Την αρχή την έκανε ο "Θείος Σαμ", εφαρμόζοντας στην πράξη το περίφημο Δόγμα της Σχολής του Σικάγου.

          Το Δημιουργικό Χάος, κάνοντας "λαμπόγυαλο" το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Ουκρανία, ενώ μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονίας, απειλεί να τινάξει στον Αέρα την Υδρόγειο.

          Ε.Ε. & ΝΑΤΟ, το μεγαλύτερο και πιο αιμοσταγές συνδικάτο του εγκλήματος που έχει γνωρίσει μέχρι τώρα στην Ιστορία της η ανθρωπότητα, έχει βαλθεί να επιβάλει την Δικτατορία του Παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού με όλα τα Μέσα.

          Κράτη και Χώρες μετρατρέπονται σε χώρους και σε κρανίων τόπους. Ολόκληροι πληθυσμοί σε σύγχρονους τροφοσυλέκτες, προκαλώντας τρόμο στου Ευρωπαίους εργαζόμενους, πιστεύοντας πως το κύμα των προσφύγων, θα συμπαρασύρει και αυτούς στην απόλυτη εξαθλίωση.

          Της Γης οι Κολασμένοι, απελπισμένοι αφού τους διέλυσαν τις χώρες και αρκετοί από αυτούς πίστεψαν στα Ψεύτικα τα Λόγια τα Μεγάλα, βρίσκουν καταφύγιο στον Ισλαμοφασισμό - όπως άλλωστε και τα τρομοκρατημένα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης στα Ξενοφοβικά και Φασιστικά κόμματα - εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στον "Θεό", ένα Θεό "τυφλό" και "τιμωρό".

          Τυφλό, γιατί οι πράξεις τους δεν τιμωρούν αυτούς που ευθύνονται για το δράμα που βιώνουν, αλλά ανυποψίαστους πολίτες, που η ευθύνη τους "περιορίζεται" στην αδιαφορία που επιδεικνύουν, για τα όσα συμβαίνουν σε αυτές τις χώρες.

          Χώρες που στην περίοδο της Αποικιοκρατίας και του Ιμπεριαλισμού, καταληστεύτηκαν οι πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, σε αυτή τη ληστεία οικοδομήθηκε η "Ευημερία" των Δυτικών Χωρών, οδηγώντας τους κατοίκους τους στην εξαθλίωση και σήμερα στην προσφυγιά και σε "σκιάχτρα" για τους Προλετάριους των Δυτικών Χωρών.

          Το Τυφλό Χτύπημα στις Βρυξέλλες, στην καρδιά της Ευρώπης, στην έδρα του ΝΑΤΟ.

          Ξεκάθαρος ο Συμβολισμός.

          Η Ευρώπη εισπράττει τα επίχειρα των πολιτικών της.

          Με έκπληξη διαπιστώνει πόσο ευάλωτη είναι, παρά την Στρατιωτική υπεροπλία που διαθέτει μαζί με τους Αμερικάνους Συμμάχους της, στον λεγόμενο "ασύμμετρο" πόλεμο.

          Μέμφεται τους Τζιχαντιστές για την "ασυμετρία τους", ενώ η δική τους "συμμετρία" συνιστά "ανθρωπιστική" αποστολή, όταν μαζί με τους στρατιωτικούς στόχους που πλήττονται, προκαλούνται εκατόμβες αθώων θυμάτων, χαρακτηρίζοντάς τες κυνικά "παράπλευρες απώλειες".

          Συχνά-πυκνά, τα Μ.Μ.Ε. παρουσιάζουν στο φιλοθεάμων και αποχαυνωμένο δυτικό κοινό την "βαρβαρότητα" των αποκεφαλισμών που διαπράττουν οι Ισλαμοφασίστες Τζιχαντιστές.

          Ταυτόχρονα όμως, εξυμνούν την πολεμική τεχνολογία και την αποτελεσματικότητά της, ως προς την εξόντωση χιλιάδων αμάχων.

          Να τί έχουν να επιδείξουν οι σύγχρονοι "πνευματικοί" Ταγοί τύπου Πρετεντέρη, Μπογνάνου και Σία, ως "πολιτισμένο" τρόπο θανάτου.

          Ο φόβος της "Τρομοκρατίας" αποτελεί Χρυσή Ευκαιρία για τις Άρχουσες Τάξεις των Καπιταλιστικών και Ιμπεριαλιστικών χωρών, για ψήφιση κατασταλτικών νόμων και την λήψη μέτρων που περιστέλουν τις Δημοκρατικές ελευθερίες και προετοιμάζουν το έδαφος για νέες Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

          Ούτε σκέψη για μεταφορά πόρων και δημιουργία προϋποθέσεων αξιοπρεπούς διαβίωσης στις λεηλατημένες χώρες της Μέσης Ανατολής.

          Καμία συμμετοχή, των εκατομμυρίων κατοίκων των χωρών αυτών, στον παραγόμενο παγκόσμιο πλούτο.

          Μοίρα τους η προσφυγιά, το μέλλον τους τα σύγχρονα Νταχάου.

          Οι Γερμανοί που Ηγεμονεύουν στην Ευρώπη διαθέτουν αρκετή τεχνογνωσία.

          Αυτό που αναφέρει ο Μάρξ, ότι το Κεφάλαιο είναι κυριολεκτικά βουτηγμένο στο αίμα, επιβεβαιώνεται απολύτως στις μέρες μας, με τα ατέλειωτα καραβάνια των προσφύγων.

          Καραβάνια που συγκροτούν μιά τεράστια εργατική εφεδρεία, δίνοντας την δυνατότητα στο Κεφάλαιο να καταργεί τα εργατικά δικαιώματα και το εργατικό δίκαιο, θέτοντας σε διατίμηση την αξία της εργατικής Δύναμης.

          Ο πόνος και η δυστυχία για τον καπιταλισμό, αποτελεί πηγή νέα υψηλής κερδοφορίας.

          Ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ευρώπη σε πεδίο συρράξεων μεταξύ Ευρωπαίων και Προσφύγων είναι υπαρκτός, ένας κίνδυνος που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο εγγύς μέλλον.

          Άλλωστε η άνοδος και η επιρροή εθνικιστικών, ρατσιστικών και φασιστικών κομμάτων και οργανώσεων, σηματοδοτούν μιά τέτοια εξέλιξη.

          Ο Κίνδυνος αυτός για την χώρα μας είναι αρκετά αυξημένος, μιάς και η Χώρα με τη σύμφωνη γνώμη της Κυβέρνησης, έχει αποδεχτεί την απόφαση της Ε.Ε., να αποτελέσει μιά απέραντη χωματερή των "κοινωνικά απόβλητων" των παιδιών με τα πρησμένα πόδια, που τους έλεγαν αλήτες.

          Και αν η απόσταση μεταξύ Δαμασκού και Βρυξελλών είναι ένα τσιγάρο δρόμος, η καύτρα του τσιγάρου έχει αρχίσει να καίει ήδη τη Χώρα μας και πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε πυρκαγιά.

          Η Τρομοκρατημένη Κυβέρνηση Τσίπρα, ενός ανεπαρκούς και με σπιθαμιαίο ανάστημα πολιτικού, αντί του ρόλου του Πυροσβέστη έχει αποδεχτεί τον ρόλο του Εμπρηστή.

          Η Παιδική Χαρά του Μεγάρου Μαξίμου που υποδύεται την Κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στο "τρενάκι" του τρόμου, συνυπογράφοντας την απόφαση των Ηγεμόνων της Ε.Ε., ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά, που σύντομα θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

          Στην προσπάθειά της να διασωθεί, εκχωρεί την "φύλαξη" του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ, εναποθέτει την ανάσχεση των προσφυγικών ροών στον "φίλο του" Αχμέτ, παραβλέποντας τις αυξημένες απαιτήσεις της Τουρκίας, ενώ με "γαλιφιές" που συνοδεύονται από τριαντάφυλλα ως Άνθη του Κακού, του κλείνει πονηρά το μάτι, πως είναι πρόθυμος να τις ικανοποιήσει.

          Ίσως ένα από τα επιτεύγματα αυτού του Μεγίστου πολιτικού Άνδρα, είναι να γράψει Ιστορία πως συντέλεσε ώστε να καταστεί η Ελλάδα Δορυφόρος της Τουρκίας.

          Απτόητος και με "καρφιτσωμένο" μονίμως το χαμόγελο στο πρόσωπό του, αντιμετωπίζει τα καψόνια του φίλου του "Αχμέτ" ως φιλοφρονήσεις.

          Καψόνι που υπέστη όταν αναγκάστηκε να κάνει το γύρω της Μεσογείου προκειμένου να μεταβεί στην Τεχεράνη.

          Το καψόνι αντιμετωπίζεται εκ μέρους του, προφανώς ως υγιεινός τουριστικός περίπατος.

          Είναι γνωστό ότι αυτοί που δεν διαθέτουν έστω και τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό όταν τους φτύνουν, πιστεύουν ακράδαντα ότι πρόκειται για ψιχάλα.

          Δυστυχώς η πρωτο-δεύτερη Κυβέρνηση της "Αριστεράς" έχει μετατραπεί σε Θεομηνία για τη Χώρα.

           Επιβάλλεται η αφύπνιση του Λαϊκού Παράγοντα, έστω και αν είναι αργά.

          Η Πτώση της πιο θλιβερής, Αντιλαϊκής, Αντεργατικής και Εθνοενδοτικής Κυβέρνησης Τσίπρα, πρέπει να αποτελεί το πρώτιστο καθήκον.

          Καθήκον που επιβάλλεται να αναλάβει ένα παλαϊκό Μέτωπο, Κοινωνικής και Εθνικής Παλιγγενεσίας. 

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ*

Δεν υπάρχει  σοβαρός οικονομολόγος, εντός και εκτός της χώρας, που να τολμά να υποστηρίξει ότι αυτό το προϊόν ενός απάνθρωπου εκβιασμού, που βαπτίστηκε ωστόσο «συμφωνία» αποβλέπει στη σωτηρία μας.

Βασισμένο και το τρίτο μνημόνιο στις ίδιες κατευθυντήριες γραμμές των δύο προηγουμένων, που κατέστρεψαν την Ελλάδα, αλλά με ενισχυμένες τις ακραίες εκείνες απαιτήσεις των δανειστών, υπέρ της πλήρους λεηλασίας της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, υπέρ της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης και ταπείνωσης του λαού, υπέρ δήθεν μεταρρυθμίσεων που απορρέουν από την πιο φανατική και απάνθρωπη νεοφιλελεύθερη θεώρηση, υπέρ της συνέχισης και εντατικοποίησης της γενοκτονικής λιτότητας, υπέρ της εφαρμογής εγκληματικής εμβέλειας υφεσιακών μέτρων, υπέρ της υφαρπαγής κάθε ίχνους  εθνικής κυριαρχίας και εθνικής αξιοπρέπειας, τέλος υπέρ της επίδειξης μιας βάρβαρης συμπεριφοράς που συνάδει σε δυνάμεις κατοχής, εναντίον ανυπεράσπιστων υπόδουλων λαών. Η ντροπή της Ευρώπης, όπως ορθά  την χαρακτήρισαν ορισμένα διεθνή ΜΜΕ.

Το τρίτο αυτό μνημόνιο, εκπλήσσει, με την έλλειψη αναφοράς σε αναπτυξιακή διαδικασία, που τόσο χρειάζεται η εμφανώς ετοιμοθάνατη ελληνική οικονομία. Η «συμφωνία», εξάλλου, αποκρούει με σκαιότητα το κούρεμα του μη βιώσιμου χρέους, εξαιρώντας έτσι το ΔΝΤ από τη συνέχιση συμμετοχής του στα βασανιστήρια  της χώρας μας.

Πρόκειται για ασήκωτη ταφόπετρα, που συνθλίβει την επιβίωση του ελεύθερου και ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, για τουλάχιστον 50 χρόνια από σήμερα.

Στο ερώτημα τού γιατί η Γερμανία, στην αδιαλλαξία της οποίας εναντιώθηκε αποφασιστικά μόνο η Γαλλία, και σε κάποιες φάσεις του μακρόσυρτου  ελληνικού δράματος, και η Ιταλία, αποφάσισε να ρίξει τη μάσκα της δήθεν «ισότητας των μελών της ΕΕ», της δήθεν «αλληλεγγύης» και της δήθεν «ευρωπαϊκής συνοχής», έχει προφανώς και άλλες απαντήσεις, εκτός από την επιθυμία ταπείνωσης της Ελλάδας, ως τιμωρία για τις μη αρεστές, στους δανειστές, επιλογές της.

Ως ισχυρότερη φαίνεται αυτή που θέλει τη Γερμανία να αποβάλλει την, μέχρι τώρα, υποκριτική συμπεριφορά της, ότι δήθεν ήταν μια από τις χώρες-μέλη της ΕΕ και της ευρωζώνης, και να εμφανίζεται πια, ανοικτά και χωρίς περιστροφές, ως η κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης, στην οποία αναγνωρίζεται  το δικαίωμα να αποφασίζει μόνη για την τύχη, αλλά και για την καταδίκη ενός κράτους-μέλους.

Η επιλογή αυτή της Γερμανίας συνδέεται, πιθανότατα, με την ωρίμανση ενός παλαιότερου  σχεδίου, που στοχεύει στη διχοτόμηση της ΕΕ, αφενός σε σκληρό πυρήνα, με τη Γερμανία στο κέντρο και μαζί κάποιους δορυφόρους της, και στον εξωτερικό φλοιό της, που θα συγκεντρώνει  τις λοιπές χώρες-μέλη, με καθεστώς διαφόρου βαθμού δουλοπαροικίας.

Η Ελλάδα, που προορίζεται για τον τελευταίο κύκλο αυτού του νέου σχήματος της Ευρώπης, εκλέχθηκε ως το πρώτο πειραματόζωο,  που ενέδωσε στις απειλές και στους εκβιασμούς, παραδίδοντας στον «κατακτητή» ολόκληρη την υπόστασή της.

Παρότι, ασφαλώς,  ενδιαφέρουν οι λόγοι, που ώθησαν τους εταίρους/ δανειστές μας να μας συμπεριφερθούν με την σκληρότητα  που συνάδει σε στρατεύματα κατοχής, αυτό που κυρίως προέχει τώρα είναι το πώς θα διασωθεί η Ελλάδα.

Και θα τολμήσω να υποστηρίξω τη λύση της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, σε πείσμα των φαιδρών χαρακτηρισμών, εκ μέρους ορισμένων  ελληνικών ΜΜΕ, των οπαδών της δραχμής. Αυτοί φέρονται (άκουσον-άκουσον) ως «συνωμότες», ως «λομπίστες», ως «μαφιόζοι», ως «σπεκουλαδόροι» που επιδιώκουν να πλουτίσουν με χρήματα  που θα φέρουν από το εξωτερικό, και άλλα τινά. Προπαγάνδα, εμφανώς φασιστικής υφής, εφόσον επιχειρεί να αποκλείσει και να συσκοτίσει τη μοναδική οδό επιβίωσης της χώρας, αλλά και εγκληματική, στο βαθμό που διαμορφώνει συνειδήσεις και που καταλήγει  στο «θαυμαστό», για την κατακαημένη  χώρα μας, αποτέλεσμα, του 70% των Ελλήνων, να πανικοβάλλονται στο άκουσμα και μόνο της λέξης «δραχμή».

Ειλικρινά διερωτώμαι αν, ακόμη, και τώρα, δηλαδή ακόμη και μετά από την τελευταία συμφωνία-Αρμαγεδδών, μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πολίτες, αλλά  και πολιτικοί που να πιστεύουν, με το χέρι στην καρδιά, ότι αυτή περιλαμβάνει «μεταρρυθμίσεις» από τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα, και οι οποίες θα τη βοηθήσουν να βγει από την κρίση…

Έχουν, άραγε, με κάποιους τρόπους πειστεί ότι ο γκρεμός της δραχμής είναι βαθύτερος αυτού στον οποίον οδηγεί η εφαρμογή αυτού του αλλοπρόσαλλου τρίτου μνημονίου ή μήπως, έχουν καταληφθεί από σύνδρομα προέλευσης της Naomi Klein, που τους κάνουν να πιστεύουν ότι εμείς φταίμε για όλα και πρέπει, για αυτό, να εξαγνιστούμε μέσα από μαρτυρικές τιμωρίες;

Ότι είμαστε ανίκανοι για ανάπτυξη και ανεξαρτησία και, συνεπώς, άξιοι της τύχης μας;

Ή, απλώς, και για να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, κάποιοι ανάμεσά μας, σε αγαθή σύμπνοια με το διευθυντήριο της ΕΕ, ορθότατα συμπέραναν ότι η τυχόν προσπάθεια εφαρμογής αυτού του εγκληματικού μνημονίου θα καταλήξει, και μάλιστα ταχύτατα, σε τέτοιας  έκτασης οικονομική, κοινωνική και εθνική καταστροφή, ώστε να ανατραπεί με ευκολία ο κ. Τσίπρας και η αριστερή του Κυβέρνηση να γίνει, κατά την πρόβλεψη, μια σύντομη παρένθεση;

Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να σωθεί και να ελευθερωθεί από τα κατοχικά στρατεύματα.

Η νέα αυτή συμφωνία είναι, σαφέστατα μη σύννομη, εφόσον υπογράφηκε κάτω από ασφυκτικούς εκβιασμούς και τρομακτικές απειλές, και η ακύρωσή της προβλέπεται από τη Σύμβαση της Βιέννης.

Εξάλλου, το GREXIT, αν επιπλέον επιδιώκουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, θα πρέπει να έχει εφεξής απειλή που κατευθύνεται από τη δική μας πλευρά προς το ευρωπαϊκό ιερατείο και όχι απειλή αντίθετης φοράς, όπως μέχρι τώρα.

Και, παράλληλα, καθώς είναι αδιαμφισβήτητο ότι βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση, να αξιοποιήσουμε επιτέλους το σύνολο των όπλων που διαθέτουμε: Το επονείδιστο χρέος, τις απαιτήσεις από τις πολεμικές επανορθώσεις (ο Poutin απαιτεί 4 τρις. ευρώ από την Γερμανία), τους λόγους ακυρότητας των μνημονίων και ότι άλλο αποτελεσματικό διαθέτουμε. Η ρήξη πρέπει να γίνει συντονισμένα και να υποστηρίζεται από σοβαρό πρόγραμμα μετάβασης στη δραχμή.

Η μικροσκοπική Ελλάδα με τα μόλις 10 εκατομμύρια του πληθυσμού της (που, ήδη, αυτός ο πληθυσμός ρημάζεται) θα πρέπει ενωμένη, ως μία γροθιά να αντιμετωπίσει τον εχθρό, και ας λέγεται ακόμη «Ευρώπη». Δεν είναι, όμως, η δική μας Ευρώπη.  

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Kontranews (26.07.2015)

          Σαφέστατος ήταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας το Σάββατο τη νύχτα στη Βουλή για την απόφασή του να προκηρύξει δημοψήφισμα απόρριψης ή έγκρισης από τον ελληνικό λαό των εντελώς απαράδεκτων απαιτήσεων των Γερμανών και των υπόλοιπων δανειστών. «Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, δεν θα ζητήσουμε την άδεια από τον κ. Σόιμπλε και τον κ. Ντάισελμπλουμ για να δώσουμε τον λόγο στον ελληνικό λαό! Δεν θα ζητήσουμε την άδεια από τον κ. Σόιμπλε και τον κ. Ντάισελμπλουμ να προφυλάξουμε, να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε» τόνισε με έμφαση ο πρωθυπουργός. «Το δημοψήφισμα για να αποφασίσει κυρίαρχα ο ελληνικός λαός για το μέλλον του την επόμενη Κυριακή, θα γίνει κανονικά είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι εταίροι μας» υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας. Εξέφρασε την πεποίθησή του ότι το δημοψήφισμα της Κυριακής θα συνοδευθεί από τη νίκη του «Οχι», της απόρριψης δηλαδή της αποκρουστικής πρότασης της τρόικας, την οποία σύσσωμη η γερμανική ηγεσία χαρακτήρισε... «γενναιόδωρη»!!! «Είμαι βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός θα σταθεί στο ύψος της ιστορίας του και θα πει το μεγάλο "ΟΧΙ" στο τελεσίγραφο» διακήρυξε την πεποίθησή του ο πρωθυπουργός. «Κι άλλες φορές, όταν έχει δοθεί τελεσίγραφο στον ελληνικό λαό, απάντησε όπως έπρεπε» πρόσθεσε ο Αλέξης Τσίπρας. Αιφνιδίασε τους Γερμανούς ο Ελληνας πρωθυπουργός με την απόφασή του να προκηρύξει δημοψήφισμα με το ερώτημα «ναι ή όχι» στην αποκρουστική πρόταση των Γερμανών και των άλλων δανειστών.

          Μετά την κοροϊδία που του έκανε το Βερολίνο, όταν χαρακτήρισε «καλή βάση συζήτησης» τις απαράδεκτα υποχωρητικές θέσεις που είχε υποβάλει η ελληνική κυβέρνηση και στη συνέχεια τον διέσυραν στα μάτια των Ελλήνων, προβάλλοντας απαιτήσεις πολύ χειρότερες από τις υποχωρήσεις της Αθήνας, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να συνειδητοποίησε ότι είχε μπει σε κίνηση ο μηχανισμός ανατροπής του ίδιου και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αποφάσισε λοιπόν να αμυνθεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο - την προσφυγή στον λαό μέσω δημοψηφίσματος. Φρύαξαν οι Γερμανοί. Ανατράπηκε εκ βάθρων το σχέδιο του Σόιμπλε που βασιζόταν στην υποταγή της Ελλάδας στους όρους της γερμανικής καγκελαρίας λόγω του μεθοδευμένου οικονομικού στραγγαλισμού που είχε προγραμματίσει το υπουργείο Οικονομικών του Βερολίνου.

        Αν νικήσει το «Οχι» την Κυριακή, τίποτα δραματικό δεν θα συμβεί. Από τη Δευτέρα, έχοντας το «Οχι» στο χέρι του, ο Αλέξης Τσίπρας θα καλέσει τους Γερμανούς και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα επιδιώξει τη συνομολόγηση μιας λιγότερο επαχθούς συμφωνίας. Με απίστευτη ελαφρότητα, κάποιοι ισχυρίζονται ότι έτσι και ο ελληνικός λαός τολμήσει να ψηφίσει «Οχι» στην πρόταση των δανειστών, οι Γερμανοί θα μας διώξουν με τις κλωτσιές από την Ευρωζώνη. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Προφανώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις τεκτονικές πολιτικές αλλαγές που θα έφερνε στις ευρωπαϊκές χώρες και τους λαούς τους μια γερμανική στάση που θα έλεγε: «Αφού δεν δεχτήκατε τους όρους που απαιτήσαμε, σας διώχνουμε από το ευρώ», κάτι για το οποίο δεν υπάρχει καν νομική οδός οιασδήποτε φύσης, παρά μόνο ωμός οικονομικός στραγγαλισμός από την ΕΚΤ.

       Αν η Γερμανία έδιωχνε την Ελλάδα από την Ευρωζώνη -πράγμα που πρώτα πρώτα το απαγορεύουν τα οικονομικά της συμφέροντα- επειδή ο ελληνικός λαός αποφάσισε με δημοψήφισμα να απορρίψει μια γερμανική πρόταση, σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο θα σήμαινε αντιγερμανικός συναγερμός. Αυτό θα σήμαινε κατάλυση της αστικής δημοκρατίας σε όλες τις χώρες που τολμούν να αντιταχθούν στο Τέταρτο Ράιχ! Δύο φορές τον περασμένο αιώνα αιματοκύλισαν την Ευρώπη οι Γερμανοί προκαλώντας δεκάδες εκατομμύρια θύματα. Κανένας ευρωπαϊκός λαός σχεδόν δεν θα θέλει να διαπιστώσει αν αυτή τη φορά το Βερολίνο θα αρκεστεί να στραγγαλίζει οικονομικά απλώς όποια χώρα τολμάει να απαιτήσει καλύτερη ζωή για τον πληθυσμό της ή αν η γερμανική πολιτική θα οδηγήσει τελικά σε συγκρούσεις.

ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ!

Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, η διεθνής ειδησιογραφία μας ενημερώνει ότι το «ελληνικό ζήτημα» τέθηκε στο τραπέζι των «G7». Επίσης οι πληροφορίες αναφέρουν το έντονο ενδιαφέρον του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα καθώς και του Πρωθυπουργού του Καναδά Στέφεν Χαερπε.

Υπ’ όψιν ότι η «G7» (πρώην «G8» λόγω αποκλεισμού της Ρωσίας, εξ αιτίας της προσάρτησης της Ουκρανικής Χερσονήσου της Κριμαίας το 2014), αποτελούνται από: τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τηνΙαπωνία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία.

·         ΤΟ «ΠΑΡΑΔΟΞΟ» ΤΩΝ «G7»

Το παράδοξο στην υπόθεση είναι, ότι η «επιμέλεια» που προέκυψε στη Σύνοδο των «G7» όσον αφορά στην Ελλάδα, ήταν βεβαίως ενδιαφέρουσα, αλλά από τα διεθνή ΜΜΕ αποκρύπτεται επιμελώς ότι οι χώρες των «G7» είναι υπερχρεωμένες(!) καθόσον διαθέτουν μεν ΑΕΠ 32 τρις σε δολάρια, αλλά ταυτοχρόνως τις επιβαρύνει χρέος της τάξης των 47 τρις σε δολάρια. Δηλαδή οι «G7» ήδη έχουν υπερβεί αρνητικώς δύο φορές (+) τα κριτήρια του Μάαστριχτ, καθόσον το χρέους τους εγγίζει το 150%στο ΑΕΠ.

Ασφαλώς είναι άγνωστο σε μας και δεν προκύπτει αυτό από το διεθνή ΜΜΕ εάν στο τραπέζι των «G7» λήφθηκε καν υπ’ όψιν η ανθρωπιστική κρίση που σοβεί στην Ελλάδα, καθώς και η δραματική απομείωση του ελληνικού ΑΕΠ.

Όμως κάθε συνετή παρέμβαση των «G7» (ως «οντότητας») προς ΔΝΤ και προς τους Θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και προς τα Κράτη-Μέλη δανειστές, μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη στο μέτρο που δεν παραβιάζεται το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο, στο μέτρο δηλαδή που τυγχάνουν σεβασμού αυστηρές αξιώσεις τόσο της διεθνούς όσο και της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, αναφορικώς με την κρίση που μαστίζει την Ελληνική Κοινωνία.

Ωστόσο, άξιο παρατήρησης είναι ότι η Ελλάδα (της οποίας το χρέος με αναλογία στο ΑΕΠ ασφαλώς είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο των «G7»), είναι μια χώρα που δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εκβιασμών και πιέσεων.

·         Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ασφαλώς οι «G7», αλλά και …«κάθε ενδιαφερόμενος», γνωρίζουν:

α) Ότι στην Ελλάδα ανήκει χερσαία και θαλάσσια έκταση 450.000 τ.χ. Δηλαδή έκταση όσο εκείνη της Γερμανίας και της Αυστρίας. Η Ελλάδα λόγω επικράτειας και ΑΟΖ εκτείνεται από την Αδριατική και το τριεθνές του Έβρου έως τα ανοικτά της Λιβύης και της Αιγύπτου.

β) Ότι στο γεωπολιτικό χάρτη η Ελλάδα με θέατρο τη Μεσόγειο, την Μέση και Άπω Ανατολή αλλά και τα Βαλκάνια, διαθέτει αβύθιστα αεροπλανοφόρα, με πρώτο εκείνο της Κρήτης

γ) Ότι νοτίως της Κρήτης, η Ελλάδα διαθέτει 175 δις βαρέλια πετρέλαιο, όπου σε συνδυασμό με το φυσικό αέριο προσεγγίζουν σε αξία τα 10 τρις σε δολάρια (το συγκεκριμένο κοίτασμα είναι τρίτο σε μέγεθος στην υφήλιο). Δηλαδή, με αναγωγή στο ΑΕΠ των «G7» ο υποθαλάσσιος χώρος νοτίως της Κρήτης σε πλούτο, αφορά περίπου το 30% του δικού τους ΑΕΠ.

δ) Ότι ο χρυσός που ήδη υπάρχει στη Θράκη εγγίζει τα 38 δις ευρώ, ενώ ο χρυσός που υφίσταται στη Μακεδονία και Θράκη συνιστά τα τρία μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία Μαρτίου 2015 η Ελλάδα διαθέτει 112,5 τόνους χρυσού κατέχοντας την 32^η θέση παγκοσμίως. Θέση που ξεπερνά τη δυνατότητα της Τράπεζας των Διεθνών Κανονισμών (ΒIS) που διαθέτει 111 τόνους χρυσού. Υπ’ όψιν ότι ο χρυσός που διαθέτει η Ελλάδα είναι κατά πολύ υψηλότερος από εκείνον της Αυστραλίας που διαθέτει 79,9 τόνους και του Κουβέιτ που διαθέτει 79 τόνους.

ε) Ότι πέραν αυτού, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που διαθέτει ενέργεια μέσα από το περιβάλλον. Αναφερόμαστε στην ηλιακή και αιολική ενέργεια. Ταυτοχρόνως όμως η Ελλάδα είναι ηπρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε βωξίτη, πρώτη σε χρωμίτη, πρώτη σε ψευδάργυρο και πρώτη σε αλουμίνα, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πρώτη σε νικέλιο, πρώτη σε λευκόλιθο, πρώτη σε υδρομαγνησίτη και πρώτη σε περλίτη, ενώ είναι πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο σε μπεντονίτη.

·         ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:

Αφού αντιπαρέλθουμε τις ιδιότητες των υδρογονανθράκων και του πετρελαίου, καθόσον ο αναγνώστης με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας γνωρίζει για την αξία και τη χρησιμότητά τους, επιβάλλεται να επισημειωθούν τα παρακάτω που αφορούν στις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας.

Ο βωξίτης που αποτελεί το μοναδικό μετάλλευμα και πρώτη ύλη παραγωγής αλουμινίου είναι χρήσιμος στην τσιμεντοβιομηχανία και στην παραγωγή χυτοσίδηρου. Έχει δε ευρύτερο φάσμα εφαρμογής στην καθημερινή ζωή. Τα αποθέματα βωξίτη στην Ελλάδα ανέρχονται περίπου στα 130 εκ. τόνους.

Ο χρωμίτης είναι ορυκτό οξείδιο του σιδήρου και του χρωμίου. Το χρώμιο προσδίδει σκληρότητα στα κράματα που συμμετέχει, με ιδιαίτερη αντοχή στην οξείδωση, στη διάβρωση στα χημικά αντιδραστήρια και στις υψηλές θερμοκρασίες.

Ο ψευδάργυρος αποτελεί το απαραίτητο συστατικό για τον ανθρώπινο οργανισμό με κύρια αναφορά στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και στην προστασία του οργανισμού από μολύνσεις, ιώσεις και επουλώσεις τραυμάτων, ενώ συμμετέχει στην αναπαραγωγή και ανάπλαση των κυττάρων του σώματος. Υπ όψιν δε ότι περίπου το 50% των ανδρών και το 80% των γυναικών στις ΗΠΑ έχουν μειωμένη πρόσληψη ψευδαργύρου από την προτεινόμενη ημερήσια και ως εκ τούτου η παραγωγή του ψευδαργύρου μπορεί να αποτελέσει σημείο σημαντικής παρέμβασης στο διεθνές εμπόριο.

Το ελληνικό αλουμίνιο και η ελληνική αλουμίνα σε ετήσια βάση ξεπερνούν τους 170.000 τόνους και τους 810.000 τόνους αντιστοίχως. Αφορούν δε τα μέταλλα της σύγχρονης εποχής.

Το νικέλιο και τα κράματά του λόγω της αντοχής και της αντίστασής τους στη διάβρωση, σε συνδυασμό και με την ελαστικότητα και την καλή θερμική και ηλεκτρική αγωγιμότητα τους, αφορούν πολύτιμα εμπορεύσιμα αγαθά.

Ο λευκόλιθος ή μαγνησίτης παρέχει διάφορα εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα, όπως τα πυρίμαχα.

Ο υδρομαγνίτης είναι η βάση που παράγονται μοναδικά στον κόσμο προϊόντα με ιδιότητες επιβραδυντικής καύσης που χρησιμοποιούνται ως υλικά σε μείγματα πλαστικών που προορίζονται για την παραγωγή μονώσεων καθώς και βραδύκαυστων καλωδίων.

Ο περλίτης που είναι ένα άμορφο ηφαιστειακό γυαλί καθιστά την Ελλάδα μια από τις κυριότερες χώρες παραγωγής του. Στις χώρες δε παραγωγής συγκαταλέγονται η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Όμως ο ελληνικός περλίτης είναι εξαιρετικής ποιότητας και κατέχει την 1^η θέση παγκοσμίως με μερίδιο άνω του 25%. Είναι δε στην οικοδομική βιομηχανία ασφαλές οικοδομικό μονωτικό υλικό που αντικαθιστά τον (καρκινογόνο) αμίαντο. Επίσης βοηθά τη διήθηση βιομηχανικών λυμάτων καθώς και τη διήθηση κρασιών και μπύρας.

Ο μπεντονίτης (υλικό για χίλιες χρήσεις) παράγεται από την ηφαιστειακή τέφρα και είναι πολύ χρήσιμος στην οινοποιία, στην δερματολογία και στις ζωοτροφές κλπ-κλπ. Η δημοτικότητά του δε αφορά στη δυνατότητα του για αποτοξίνωση του οργανισμού.

Επίσης η Ελλάδα είναι μια από τις κορυφαίες παγκοσμίως εξαγωγικές χώρες ελαφρόπετρας. Υπ’ όψιν ότι οι ΗΠΑ εισάγουν από την Ελλάδα και Μεξικό το 100% της ελαφρόπετρας. Η Ελλάδα παράγει 850.000 τόνους το χρόνο, με αποθέματα 120 εκ. τόνων!...

Αυτή Ελλάδα δεν πωλείται, δεν απειλείται, δεν τρομοκρατείται και δεν εκβιάζεται!..

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια (E.C.H.R. /GC-EU). Είναι Μέλος της Γραμματείας τουΤμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν γίνει συμφωνία, θα είναι βάσει των όρων των δανειστών

Στον κάλαθο των αχρήστων πέταξαν κατευθείαν οι Γερμανοί τις προτάσεις της κυβέρνησης Tσίπρα - ίσως χωρίς καν να τις διαβάσουν! Εκεί κατέληξαν και οι 47 σελίδες, εκεί και οι πέντε συμπυκνωμένες, εκεί θα κατέληγαν όσες προτάσεις και να έστελνε η Αθήνα. Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς να διαπραγματεύονται μόνο πάνω σε προτάσεις που έχουν γράψει οι ίδιοι, ανεξαρτήτως του αν κάποιες φορές μπορεί για πολιτικούς λόγους τα γερμανικά κείμενα να εμφανίζονται ως δήθεν κείμενα των δανειστών, της ευρωομάδας, της ΕΕ, του οποιουδήποτε ευρωπαϊκού μηχανισμού. Τα γερμανικά κείμενα, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε, έχουν πάντα τελεσιγραφικό χαρακτήρα και δεν επιδέχονται παρά ασήμαντες αλλαγές επί τα βελτίω. Επί του γερμανικού κειμένου των δανειστών, λοιπόν, γίνεται αυτή τη στιγμή όλη η διαπραγμάτευση. Ετσι όμως, αν οι διαπραγματεύσεις οδηγήσουν σε συμφωνία, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να ενσωματωθεί στη συμφωνία αυτή οποιαδήποτε φιλολαϊκή υπόσχεση του Αλέξη Τσίπρα που συμπεριλαμβανόταν στις προγραμματικές δηλώσεις του από αυτές που προεκλογικά είχαν αποκληθεί Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που δεν είχε βεβαίως καθόλου αριστερό χαρακτήρα. Ούτε αφορολόγητο 12.000 ευρώ για κάθε φορολογούμενο θα υπάρξει, ούτε ο ΕΝΦΙΑ θα καταργηθεί το 2015, ούτε 13η σύνταξη θα πάρουν τα Χριστούγεννα όσοι έχουν συντάξεις χαμηλότερες των 700 ευρώ, ούτε η πρώτη δόση της αύξησης του κατώτατου μισθού θα δοθεί φέτος. Σε καμία περίπτωση μια τέτοιου είδους συμφωνία δεν εμπίπτει στο πλαίσιο της εντολής από τον ελληνικό λαό που έχει λάβει η κυβέρνηση, ανεξαρτήτως του τι λένε οι υπουργοί στην Αθήνα.

Μόνο ο παραμερισμένος από τις διαπραγματεύσεις υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης βρήκε τώρα το θάρρος να καταγγείλει ανοιχτά τον διασυρμό που υφίσταντο οι υπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, καθώς ανακρίνονταν κυριολεκτικά από τους ασήμαντους υπαλληλίσκους της τρόικας. Οι Γερμανοί εκτιμούν ότι είναι πολύ πιθανόν ο Αλέξης Τσίπρας να έχει υποταχθεί μέσα στις μέρες που ακολουθούν, γι' αυτό και αναδεικνύουν ως δήθεν ορόσημο τη συνεδρίαση της ευρωομάδας στις Βρυξέλλες την ερχόμενη Πέμπτη, 18 Ιουνίου. Θεωρούν ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός παρακολουθεί περιδεής πλέον τις εξελίξεις λόγω της ασφυκτικής πίεσης που του έχουν ασκήσει. Γι' αυτό βγήκε αυτή τη φορά το ΔΝΤ για να κλιμακώσει την πίεση δηλώνοντας μέσω του εκπροσώπου του αφενός ότι «απέχουμε αρκετά από μια συμφωνία» και ότι υπάρχουν ακόμη «μεγάλα εμπόδια» και αφετέρου απαιτώντας από την κυβέρνηση Τσίπρα να μειώσει τις συντάξεις, να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και να αυξήσει τους φόρους! Παράλληλα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, τηλεοπτικά ή έντυπα, έλεγαν ή έγραφαν χθες ότι τίποτα δεν έγινε στην τριμερή συνάντηση Μέρκελ και Ολάντ με τον Τσίπρα.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός όντως πέτυχε τον στόχο του να μεταφέρει τις συζητήσεις από το τεχνοκρατικό επίπεδο στο πολιτικό, αλλά δεν φαίνεται να κατάφερε να αποσπάσει τίποτα από τη Γερμανίδα καγκελάριο. Αντιθέτως, από τότε που απομάκρυνε τον Γιάνη Βαρουφάκη από τις διαπραγματεύσεις, όλα δείχνουν ότι επιταχύνθηκε ο ρυθμός των ελληνικών υποχωρήσεων. Δεν γνωρίζουμε φυσικά τι θα είχε γίνει αν παρέμενε η προηγούμενη ελληνική διαπραγματευτική ομάδα, με δεδομένο ότι ο χρόνος όλο και πιέζει περισσότερο, αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε το γεγονός της ραγδαίας αύξησης των υποχωρήσεων της ελληνικής κυβέρνησης μετά τον παραγκωνισμό του Γ. Βαρουφάκη από τις διαπραγματεύσεις. Οι Γερμανοί περνούν ευκολότερα πλέον τις απαιτήσεις τους τώρα παρά πριν. Από τη στιγμή όμως που παρά τις απροσδόκητης έκτασης ελληνικές υποχωρήσεις συμφωνία δεν έχει ακόμη συναφθεί, οφείλουμε να περιμένουμε. Πρώτα θα δούμε αν θα συναφθεί συμφωνία και τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή και κατόπιν θα την κρίνουμε, θα την κατακρίνουμε ή θα την επαινέσουμε, βάσει του περιεχομένου της και όχι βάσει των εντυπώσεων που έχουμε αυτή τη στιγμή περί του τι είδους συμφωνία ενδέχεται να αποδεχθεί ο πρωθυπουργός, υποκύπτοντας στην αφόρητη γερμανική πίεση. Η συμφωνία θα κριθεί φυσικά και σε σύγκριση με τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού στη Βουλή στις 8 Φεβρουαρίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως δεν ψηφίστηκε για να μειωθούν λιγότερο οι μισθοί και οι συντάξεις από όσο τους μείωσαν καταβαραθρώνοντάς τους οι Σαμαράς και Βενιζέλος λόγω του Μνημονίου που είχε υπογράψει ο Γιώργος Παπανδρέου και υπηρέτησαν ευπειθώς και οι ίδιοι. Ο Τσίπρας βγήκε πρωθυπουργός γιατί είχε τάξει 13η σύνταξη, κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων.

΄Αρθρο του  Γιώργου Χατζηαναγνώστου

Το να κάνει μια τρύπα στο νερό κανείς  είναι  εύκολο , πετώντας  μια πέτρα λόγου χάριν στην θάλασσα και έτσι κάνεις παράλληλα  και απόνερα... Ξέρετε αυτά τα δαχτυλιδάκια αναταραχής.  Μόνο που λόγω βαρύτητας η πέτρα σε χρόνο μηδέν θα πάει στον πάτο και θα χαθεί μαζί με τα σύντομα απόνερα της .  Η δε θάλασσα θα έρθει τάχιστα στην προτεραία κατάσταση της .     

Κάπως έτσι το με πολλούς τρόπους διαφημιζόμενο νομοσχέδιο «διάσωσης»  των πολιτών από τα κόκκινα δάνεια και τις φορολογικές υποχρεώσεις θα βυθιστεί άπατο όχι σε 72 μηνιαίες δόσεις αλλά σε 2μόλις μηνιαίες δόσεις.  Λογικό εάν κανείς σκεφτεί ότι οι ασφαλιζόμενοι δυσκολεύονται ήδη να πληρώσουν το ποσό που τους αντιστοιχεί κάθε μήνα. Ταυτόχρονα   η Βασική προϋπόθεση για την υπαγωγή στη ρύθμιση είναι να εξυπηρετούνται οι τρέχουσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, δηλαδή του Οκτωβρίου και εξής κάτι που είναι ανέφικτο πρακτικά. 

Περιττός  βέβαια κάθε σχολιασμός για το εφυολόγημα των 100 δόσεων κάτω από 15,000 οφειλές  72 δόσεων σε πάνω από 15,000 οφειλές .

ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Κόκκινα δάνεια ή δάνεια σε Οριστική καθυστέρηση ( Ο/Κ ) , είναι τα δάνεια των οποίων οι συμβάσεις τους  έχουν καταγγελθεί, και το σύνολο της οφειλής είναι άμεσα απαιτητό και ληξιπρόθεσμο ( δηλ. με το που έρχεται  ένα δάνειο σε Ο/Κ,  η Τράπεζα απαιτεί το σύνολο του δανείου, ανεξάρτητα αν υπάρχουν δόσεις που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες ).

Εκτιμάται ότι συνολικά ανέρχονται σε € 77 δισεκ.  αποτελώντας το 36% του συνολικού ιδιωτικού δανεισμού ( € 214,8 δισεκ. τον 6^Ο  του ’14 ) τα οποία κατανέμονται ως εξής :       

• € 10 δισεκ. από τα δάνεια σε Ο/Κ είναι  καταναλωτικά δάνεια ( αποτελώντας το 36% του συνόλου των καταναλωτικών δανείων, που ανέρχονται σε € 27,7 δισεκ. )
• € 25 δισεκ. είναι στεγαστικά δάνεια ( αποτελώντας το 35% του συνόλου των στεγαστικών δανείων , ήτοι € 71 δισεκ. ) και τέλος
• € 42 δισεκ. είναι επιχειρηματικά δάνεια ( το 36,5% των επιχειρηματικών δανείων, ήτοι  € 115 δισεκ. ). Σημαντικό είναι το πρόβλημα στα επιχειρηματικά  δάνεια  των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα λεγόμενα επαγγελματικά δάνεια ή SBL ( small business loans ),  που εκτιμάται ότι συνολικά ανέρχονται σε € 23 δισεκ. Από αυτά τα € 10,8 εκατ. ( 47% ) έχουν έρθει  ήδη σε οριστική καθυστέρηση.

Το πρόβλημα όμως είναι ακόμα πιο μεγάλο, καθώς στα κόκκινα δάνεια  περιλαμβάνονται μόνο τα δάνεια των οποίων οι συμβάσεις τους έχουν καταγγελθεί.

Δεν περιλαμβάνονται σε αυτά δάνεια τα οποία ουσιαστικά έχουν πάψει να εξοφλούνται και οι τράπεζες στην προσπάθεια τους να μην επιδεινώσουν τους ήδη βεβαρυμένους ισολογισμούς τους δεν τα  έχουν καταγγείλει. Απεναντίας προσπαθούν με διάφορους τρόπους να συνεχίσουν να τα εμφανίζουν ως ενήμερα  ( όπως λένε να  μην παρουσιάζουν καθυστέρηση πάνω από  90 ημέρες ).

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ 

 Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών:

• Τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη που δημιουργήθηκαν στο διάστημα Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2014 ανήλθαν σε 9,683 δισ. ευρώ, εξέλιξη που αποδεικνύει την αδυναμία των φορολογουμένων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Σημειώνεται ότι σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα οι φορολογούμενοι δεν πλήρωσαν φόρους ύψους 1 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο.

 • Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών (παλαιών έως το τέλος του 2013 και νέων από τις αρχές του 2014) ανέρχεται σε 70,133 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 17,6 δισ. ευρώ δημιουργήθηκαν από τις αρχές του 2013.

• Οι μαζικές κατασχέσεις τραπεζικών καταθέσεων, μισθών, ενοικίων, πληρωμών προμηθευτών για χρέη προς το Δημόσιο καθώς και οι ποινικές διώξεις κυρίως μεγαλοοφειλετών έχουν σημαντικά αποτελέσματα σε σχέση με το παρελθόν. Ειδικότερα τα έσοδα που εισέπραξε το Δημόσιο από τα ληξιπρόθεσμα χρέη στο 9μηνο του έτους διαμορφώθηκαν σε 2,692 δισ. ευρώ εκ των οποίων 1,336 δισ. ευρώ από τα παλαιά χρέη δηλαδή αυτά που κατέστησαν ληξιπρόθεσμα μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2013 και 1,356 δισ. ευρώ από τις νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές. Παράλληλα έχουν διαγραφεί χρέη συνολικού ύψους 833 εκατ. ευρώ.

ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Το αναμενόμενο σχέδιο αναγκαστικά θα αποτύχει παταγωδώς λόγω αδυναμίας πραγματικής της κοινωνίας να ανταποκριθεί σε επαχθή φορολόγηση αλλά και την διασπάθιση επί σειρά ετών της πολιτικής διοίκησης σε συνεργασία με την Δημόσια διοίκηση.

Ας σημειωθεί ότι ενώ περιμένουμε μέχρι τέλος του μηνός τα νέα αποτελέσματα από τα Stress Test η με δηλώσεις πρωθυπουργού η ανάγκη προστασίας των Τραπεζών προέχει .Προέχει από τον πολίτη που πρέπει να ζεί πρωτίστως για να υπάρχει Τραπεζικό Σύστημα . Αλλά αυτό είναι αδιάφορο για τους κυβερνώντες.

Στην πράξη η ανάγκη μέχρι 15/3/20153 να έχουν ρυθμιστή οι ανείσπρακτες οφειλές από το Τραπεζικό σύστημα λόγω εντολής Ε.Ε. είναι που έχει προκαλέσει αυτό το παραλήρημα συμπόνιας της συγκυβέρνησης προς τον πολίτη .

Όμως αυτό σημαίνει διαγραφή χρεών άρα αλλαγή ισολογισμού των Τραπεζών . Αναγκαστικά η όποια καθυστέρηση  διεκπεραίωσης του ζητήματος εξυπηρετεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ μόνο την εύρυθμη λειτουργία των Τραπεζών γιατί λογικά δεν μπορούν με έλλειμμα ξαφνικά 72δις να κάνουν προϋπολογισμό αλλά ούτε και είναι ζωντανές.

 Η δε νομική διευθέτηση του ζητήματος των ανείσπρακτων οφειλών πρέπει να νομοθετηθεί με αλλαγή του Πτωχευτικού δικαίου κάτι που πονοκεφαλιάζει εξίσου το ίδιο τους συγκυβερνώντες.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά έχουμε και την ανάγκη θεσμοθέτησης της β΄ ευκαιρίας για τους επαγγελματίες που είναι σε διαδικασία πτώχευσης πολύ μακριά από τον απαράδεκτο νόμο 99 περί πτωχεύσεων .

Η σχεδιαζόμενη τρύπα στο νερό έχει φανεί γλαφυρά με πρόσφατη διαδυκτιακή δημοσκόπηση του Γ.Φλωρα όπου κατά 95% οι 1000 περίπου συμμετέχοντες δήλωσαν την αδυναμία συμμετοχής στο μέτρο.

Τελικά εκείνο που κατ επανάληψη έχουμε πει σαν ΜμΕ είναι ότι η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι το κλειδί της ανάπτυξης και όχι η λήψη μέτρων που αφορά το 5% των πολιτών .

Και η ανάπτυξη της οικονομίας ξεκινά από εκεί που άρχισε η πτώση. Από την στήριξη με αντίστροφη φορά από ότι έχει γίνει μέχρι πρότινος των ΜμΕ και όχι των πολυεθνικών ομίλων και των Τραπεζικών Επιχειρήσεων .

"Την ψήφο εμπιστοσύνης τη δίνει ο λαός" ήταν η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα στην συγκυβέρνηση, στη χθεσινή ομιλία του στο κλείσιμο του Φεστιβάλ Ν. ΣΥΡΙΖΑ την οποία παρακολούθησαν πολλές χιλιάδες Αθηναίοι κάθε ηλικίας. "Την ψήφο εμπιστοσύνης, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν την δίνουν οι κυβερνήσεις στον εαυτό τους. Την ψήφο εμπιστοσύνης την δίνει ο λαός. Και την δίνει ανοιχτά και καθαρά, μέσα από τις εκλογές. Αν θέλουν όντως ψήφο εμπιστοσύνης, αν διεκδικούν ψήφο εμπιστοσύνης, αν έχει κάποιο νόημα γι' αυτούς η εμπιστοσύνη του λαού, ξέρουν το δρόμο:Ιδού η κάλπη, ιδού και το πήδημα" είπε.

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ "δεν θα παίξει όπως προσδοκούν και όπως προεξοφλούν ορισμένοι με τους κανόνες του παιγνιδιού που οδήγησε στη σημερινή τραγωδία". "Εμείς θα αλλάξουμε τους κανόνες, είπε και προσθεσε:"Γι' αυτό το ξεκαθαρίζω: οι εκλογές δεν θα είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας μεγάλης πορείας. Ξέρουμε ότι η πορεία αυτή θα είναι δύσκολη. Ξέρουμε ότι ορισμένοι θα αντιδράσουν. Από αυτούς που έχουν καλομάθει να έχουν τη εξουσία τσιφλίκι τους και το κράτος πελάτη τους.Αυτοί που τρέμουν στην ιδέα, να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και να τους πει : «Το πάρτι τελείωσε. Από εδώ και στο εξής θα υπάρχουν κανόνες και μοναδικό μας κριτήριο το συμφέρον του λαού και του τόπου.»

Αναφερόμενος στη διεθνή συγκυρία ο Αλ. Τσίπρας  είπε οτι "η Ευρώπη είναι σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Και απλώνονται μπροστά της τρεις βασικές επιλογές.Η πρώτη είναι η επιμονή στο δόγμα της κ. Μέρκελ.Η δεύτερη είναι η λογική της εθνικής αναδίπλωσης και του λαϊκισμού.Η τρίτη είναι η επιλογή και η στρατηγική της αριστεράς. Μιας αριστερά με σταθερές αρχές και αξίες, χωρίς όμως να περιχαρακώνεται στον εαυτό της, που αγωνίζεται για την Ευρώπη των λαών. Που ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις αξίες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής. Χρειάζεται, λοιπόν, η Ευρώπη μια αριστερά που να επιδιώκει διαρκώς ευρύτερες συμπαρατάξεις και συσπειρώσεις γύρω από τα επίδικα της συγκυρίας..

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στα κινήματα όπως αυτό των αγανακτισμένων, καθώς στην ομιλία χαιρέτισε και ο επικεφαλής του ισπανικου Podemos Πάμπλο Ιγγλέσιας

"Θέλω να σημειώσω, είπε ο Αλ. Τσίπρας, ότι αν ο Σύριζα είχε δει με καχυποψία το ξέσπασμα των αγανακτισμένων στην Ελλάδα, ενδεχομένως οι εξελίξεις να ήταν εξαιρετικά οδυνηρές και οι αποκρουστικές ιδέες του φασισμού να είχαν βρει εύφορο έδαφος ακόμα και μέσα σε αυτό το κίνημα.Η αριστερά πρέπει στα λαϊκά ξεσπάσματα να είναι παρούσα με τους ανθρώπους και τις ιδέες της.Όχι να τα κοιτάει από απόσταση και με καχυποψία.Ούτε για να τα καθοδηγεί αφ υψηλού, αλλά να μαθαίνει και να αλληλεπιδρά, μέσα στα κινήματα και στους κοινωνικούς αγώνες."

«ΠΟΛΥΣ-ΠΟΛΥΣ- ΠΟΛΥΣ ΚΑΙΡΟΣ» ΜΕΤΑ: ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ 1974

  Τις επόμενες μέρες συμπληρώνονται τρεις μεγάλες 40χρονες επέτειοι:

-40 χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ με ενθάρρυνση (κυβερνητικών κύκλων τουλάχιστον) των ΗΠΑ. (15.7.1974).

-40 χρόνια από την εισβολή της Τουρκίας, που κατέληξε σε περίπου 4.000 νεκρούς, 1619 αγνοούμενους και 200.000 εκτοπισμένους απ’ τα σπίτια τους, στην κατοχή του 37% του νησιού και τη δημιουργία του «ψευδοκράτους» στη Βόρεια Κύπρο (20.7.1974).

-40 χρόνια από την κατάρρευση της χούντας και την πολιτική αλλαγή που ακολούθησε ανοίγοντας τον κύκλο της Μεταπολίτευσης - μετά από συμβιβασμό μεταξύ χούντας, αμερικανών και ελληνικού αστικού πολιτικού κόσμου (22-24.7.1974)

Θα επιχειρήσουμε μια σύντομη διερεύνηση της σημερινής κατάστασης του Κυπριακού με άξονα τις συνομιλίες ε/κ-τ/κ στη βάση της Κοινής Διακήρυξης Αναστασιάδη-Έρογλου (14.2.2014), στην οποία κατάληξε ο εξάμηνος πρώτος γύρος των νέων συνομιλιών, ο λεγόμενος και «διερευνητικός». Ή, όπως το έθεσε από μεριάς Ελλάδας ο ΥΠΕΞ κ. Βενιζέλος (1.7.2014): «Το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης είναι πολύ απλό. Όλα κινούνται, υποχρεωτικά, εντός του πλαισίου των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, του ευρωπαϊκού κεκτημένου, μιας λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδιακής, όπως αυτή έχει ήδη οριοθετηθεί από τον Πρόεδρο Μακάριο το 1977.»

Είναι όντως έτσι;

ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ…

Η κινητικότητα μετά τον τερματισμό των συνομιλιών Χριστόφια-Ταλάτ (2008-2012) εμφανίζεται και πάλι έντονη. Οι δύο πλευρές διακηρύσσουν την αποφασιστικότητα τους για συμφωνία υπό τη νέα αρχή διαπραγμάτευσης «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί, μέχρι να συμφωνηθούν όλα». Αντίθετα με την προηγούμενη περίοδο, που η προσπάθεια ήταν να «κλείνουν» ένα-ένα τα κεφάλαια: Συνταγματικό, εδαφικό, εγγυήσεις ασφάλειας-αποστρατιωτικοποίηση, πρόσφυγες-έποικοι, περιουσιακό. (Ο διαχωρισμός σε «κεφάλαια», αντικειμενικά υποβιβάζει το χαρακτήρα του προβλήματος ως θέμα εισβολής και κατοχής και το αναβαθμίζει ως πρόβλημα δυσαρμονίας συμβίωσης μεταξύ δύο εθνικών κοινοτήτων). Καινούργιο στοιχείο επίσης και οι λεγόμενες «χιαστί» συνομιλίες, μια ιδέα του Προέδρου Αναστασιάδη.

Οι συνομιλίες φαίνεται να φτάνουν σήμερα σε κάποιο σημείο καμπής: Ο Αναστασιάδης δήλωσε ότι δε θα περάσουν απ’ το δεύτερο γύρο, (διατύπωση θέσεων, διαπίστωση συγκλίσεων και αποκλίσεων), στον τρίτο, του «πάρε-δώσε» (give-and-take ή trade offs), αν η τ/κ πλευρά δεν «ανοίξει» τις θέσεις της και για τα υπόλοιπα κεφάλαια. Ο τ/κ διαπραγματευτής απαιτεί, ωστόσο, ο γύρος του «πάρε-δώσε» να ξεκινήσει τον Αύγουστο. Στην τελευταία συνάντηση (7.7) αποφασίστηκε στις 16.7 να συζητήσουν τις μεταβατικές περιόδους, τα της ΕΕ και την ιθαγένεια, ενώ στις 18.7 θα γίνει ειδική συνάντηση για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και τον τ/κ «οδικό χάρτη». Η τ/κ πλευρά ζητάει άμεσα δεύτερη «χιαστί» συνάντηση (ο τ/κ διαπραγματευτής στην Αθήνα, ο ε/κ στην Άγκυρα).

…ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ

Πριν λίγες μέρες διέρρευσε το περιεχόμενο δεκασέλιδου εγγράφου, που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε παραδώσει στα κόμματα-μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, με συγκριτική παράθεση των μέχρι σήμερα θέσεων των δύο πλευρών. Απ’ αυτό γίνεται καθαρό ότι «οι τουρκικές προτάσεις, που υποβάλλονται στις διαπραγματεύσεις, περιγράφουν ένα δυσλειτουργικό μόρφωμα, το οποίο έχει έντονα διαχωριστικά στοιχεία [σ.σ.: Συνομοσπονδίας]… (και) επιβεβαιώνει το μεγάλο χάσμα που υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών» («Φιλελεύθερος», 9.7.2014).

Στο θέμα του Προέδρου της Ομόσπονδης Κυπριακής Δημοκρατίας, λ.χ., μετά την απόρριψη απ’ την τ/κ πλευρά της σταθμισμένης ψήφου, που υπήρχε σε προηγούμενα σχέδια, η ε/κ πλευρά έχει αποσύρει, ήδη επί Χριστόφια, την εκ περιτροπής Προεδρία, ενώ η τ/κ πλευρά επιμένει σ’ αυτήν. Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος, που στις προτάσεις και των δύο πλευρών θα προέρχονται «από διαφορετικές συνιστώσες πολιτείες», σύμφωνα με τις προτάσεις των ε/κ θα εκλέγονται από ολόκληρο τον πληθυσμό, ε/κ και τ/κ, ενώ σύμφωνα με τις προτάσεις των τ/κ, «το ε/κ μέλος της Προεδρίας θα εκλέγεται από την ε/κ κοινότητα και το ε/κ μέλος από την τ/κ κοινότητα» κλπ.

Στο έγγραφο αναφέρεται ότι η τ/κ πλευρά επιχειρεί να περάσει στο γύρο του «πάρε-δώσε» χωρίς προτάσεις και συζήτηση για το εδαφικό και την ασφάλεια-αποστρατιωτικοποίηση-εγγυήσεις. Για το τελευταίο – το ουσιαστικότερο κεφάλαιο, καθώς με παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων δε νοείται ανεξάρτητη Δημοκρατία στο νησί – θεωρεί ότι δε μπορούν να συζητήσουν οι δύο πλευρές, αλλά μόνο μια πολυμερής διάσκεψη με συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων. Επίσης ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν έποικοι! Όλοι διαθέτουν τ/κ ιθαγένεια! Θέμα ιθαγένειας προς συζήτηση τίθεται μόνο για τους μετανάστες που ζουν στα κατεχόμενα…

…Η «ΕΚΛΙΠΟΥΣΑ» ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Είχε προηγηθεί (στο 52ο Συμβούλιο Σύνδεσης Ε.Ε.-Τουρκίας, στο γραπτό κείμενο της τουρκικής αντιφώνησης), η απόδοση στην Κυπριακή Δημοκρατία του χαρακτηρισμού defunct (εκλιπούσα) με τις υπογραφές των πλέον αρμόδιων Υπουργών, Νταβούτογλου και Τσαβούσογλου. Το θέμα δε θα γινόταν αντιληπτό, αν δεν επακολουθούσε η μίνι κρίση, όταν το έθεσε η Κυπρία Ευρωβουλευτής – και αντίπαλος του Αναστασιάδη για την Προεδρία του ΔΗΣΥ - Ελένη Θεοχάρους. Σε απάντηση ο Έλληνας ΥΠΕΞ προχώρησε στη (μοναδική στην ιστορία των σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου και επιεικώς άστοχη) ρηματική διακοίνωση του Ελληνικού ΥΠΕΞ προς το αντίστοιχο Κυπριακό. Η ουσία ωστόσο είναι ότι, όπως διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους και ο τ/κ διαπραγματευτής (9.7.2014), σε περίπτωση συμφωνίας δε θα υπάρχει συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Το σημαντικό είναι να διασφαλιστεί η δημιουργία ενός νέου συνεταιρικού (σ.σ.: συνομοσπονδιακού) κράτους, το οποίο θα ιδρυθεί αμέσως μετά την επίτευξη μιας συνολικής λύσης.»

…ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΙΟΙ ΦΟΒΟΙ

Η δημοσιοποίηση του εγγράφου για το Εθνικό Συμβούλιο είχε σαν αποτέλεσμα μια έκρηξη δημόσιας κριτικής των κυπριακών κομμάτων, τόσο αυτών που στηρίζουν κριτικά τις συνομιλίες (κυρίως ΑΚΕΛ) όσο και των υπόλοιπων μικρότερων, που θεωρούν ότι επιβεβαιώνονται οι θέσεις τους.

«Το ένα μετά το άλλο τα διάφορα στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής (κοινό ανακοινωθέν, περίοδος διερεύνησης θέσεων, «χιαστί» συναντήσεις, εμπλοκή της ΕΕ στις συνομιλίες) αποδεικνύονται είτε αναποτελεσματικά είτε επικίνδυνα» (Στέφανος Στεφάνου, πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος, ΑΚΕΛ).

Πίσω από τις κουίντες, κυπριακά κόμματα, εμπειρογνώμονες, ελληνικό ΥΠΕΞ, αναλυτές και στις δύο χώρες φαίνεται να καταλήγουν στο κοινό, λίγο-πολύ, συμπέρασμα ότι οι συνομιλίες οδεύουν στην καλύτερη περίπτωση σε «βάλτωμα», κατά πάσα πιθανότητα, όμως, σε αδιέξοδο. Οι «χιαστί» συνομιλίες κινδυνεύουν να μπλέξουν το Κυπριακό σε διαδικασίες αποδιεθνοποίησης και την Ελλάδα σε ό,τι πιο επικίνδυνο, σε τετραμερή. Η τ/κ και τουρκική στάση ερμηνεύονται ως προσπάθεια επικοινωνιακής εκμετάλλευσης της επίδειξης θέλησης της τ/κ πλευράς για συμφωνία - με στόχο το φόρτωμα των ευθυνών της αποτυχίας στην ε/κ και ελληνική πλευρά. Και αξιοποίηση της τρέχουσας κινητικότητας για αναβάθμιση του «ψευδοκράτους» σε μια προοπτική άτυπων αλλά «κανονικών» οικονομικών σχέσεων (ταϊβανοποίηση). Το μεγαλύτερο ερωτηματικό είναι η στάση του διεθνούς παράγοντα, πριν απ’ όλα των ΗΠΑ.

ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Αρχίζουν να εμφανίζονται αναλύσεις που επιμένουν ότι οι Αμερικανοί, που ενθάρρυναν όσο κανένας άλλος τις συνομιλίες, για πρώτη φορά και σε αντίθεση με την περίοδο του Σχεδίου Ανάν, δεν «καίγονται» ιδιαίτερα για επίτευξη συμφωνίας. Αν προκύψει, καλώς. Θα τη στηρίξουν. Και βέβαια δεν πρόκειται να πιέσουν την Τουρκία για οποιαδήποτε υποχώρηση, παρά τους ευσεβείς πόθους από μεριάς Κυπριακής Προεδρίας. Ο ιδιαίτερος στόχος τους φαίνεται να είναι άλλος: Μετατόπιση μιας χώρας με μακριά παράδοση στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, «ουδέτερη», με ιδιαίτερες σχέσεις με τη Ρωσία, σε αντίθετη κατεύθυνση. «Διάλυση» των σχέσεων με τη Ρωσία και, αντί για αποστρατικοποίηση, «νατοποίηση» (νατοικά στρατεύματα με νατοϊκή διοίκηση στο νησί). Μια θέση εξαιρετικά αμφίβολης επιρροής στην Τουρκία, που προφανώς προτιμά τουρκικά στρατεύματα με τουρκική διοίκηση.

Από αυτή τη σκοπιά θα μπορούσαν να ερμηνευτούν καιοι δηλώσεις Μπάιντεν* περί συγκρατημένης αισιοδοξίας, επειδή ηΚύπρος υπό τη νέα ηγεσία έχει καταστεί «γνήσιος στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ», οι κυπριακοί υδρογονάνθρακες με κατάλληλη συνεργασία μπορούν να συμβάλλουν στην «ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης» και «η τουρκική κυβέρνηση αρχίζει να κατανοεί, όχι για ευγενείς, αλλά για πρακτικούς λόγους, ότι το στάτους κβο στο νησί δεν τους ευνοεί οικονομικά, στρατιωτικά ή πολιτικά… (καθώς) η ασφάλεια της Τουρκίας απειλείται από τους Ρώσους στη Μαύρη Θάλασσα, από την κατάρρευση της Συρίας στο Νότο και από το ISIL στ’ ανατολικά.»

ΕΜΕΙΣ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει κάθε προσπάθεια δίκαιης και σταθερής λύσης του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΣΑ και των ψηφισμάτων της ΓΣ του ΟΗΕ.**Τη διεθνοποίηση του Κυπριακού αντί τον εγκλωβισμό του ως διμερές πρόβλημα Τουρκίας-Ελλάδας - ή σε τετραμερή πλαίσια. Με την αξιοποίηση όλων των φίλιων δυνάμεων της Κύπρου και με την επίβλεψη των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Υποστηρίζει την μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια αυθεντική Δημοκρατική Ομόσπονδη Κύπρο με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια. Με το λαό κυρίαρχο. Με διασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων όλων των πολιτών της, μακριά από ρατσισμούς και φυλετικές διακρίσεις. Μια Κύπρο στην οποία θα ζουν ειρηνικά και με ίσα δικαιώματα Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει μια Κύπρο απαλλαγμένη από κατοχικά στρατεύματα και πολιτικές εποικισμού. Με πλήρη άρση των «τετελεσμένων» του 1974. Υποστηρίζει μια Κύπρο Ομοσπονδιακή, με δομές και θεσμούς που θα στοχεύουν στην κοινή διαβίωση και όχι στο διαχωρισμό των πληθυσμών. Με ουσιαστική προσέγγιση των δύο κοινοτήτων και αρμονική συμβίωση και συνεργασία σε μία κυρίαρχη Κύπρο, χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Ομιλία του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν σε δείπνο της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης της Αρχιεπισκοπής Αμερικής (Φιλαδέλφεια, 9.7.2014). Μεταξύ άλλων ανέφερε και ότι: «Από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις μου …είναι πως μετά από 40 χρόνια υπάρχουν ακόμα τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο. Είναι πολύς-πολύς-πολύς καιρός.»

** Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό, 22.2.2014.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Αυγή" την Κυριακή 13 Ιουλίου 2014.

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Δείτε τις ομιλίες της εκδήλωσης πατώντας το σύνδεσμο δεξιά.