Ένα προοδευτικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, εξ' ορισμού, προτάσσει τον άνθρωπο και τις αξίες μιας οργανωμένης κοινωνίας αλληλεγγύης, στην κυριαρχία των τυφλών δυνάμεων της αγοράς, στην ταξική βαρβαρότητα, και στη στείρα, εισπρακτική θεώρηση των οικονομικών μεγεθών, και στοιχειοθετείται επάνω στις εξής αρχές:

• Η ασφάλιση είναι κοινωνικό αγαθό. Ως εκ τούτου ο δημόσιος χαρακτήρας της Κοινωνικής Ασφάλισης, αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση, και σημαίνει την οικονομική και θεσμική εγγύηση του κράτους για το Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα. Το σύστημα ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ δεν εμπορευματοποιείται και κατά συνέπεια τουλάχιστον ο πυρήνας του δεν βρίσκεται σε καμία συνάρτηση, σε καμιά άμεση ή έμμεση σχέση με το ιδιωτικό τομέα της ασφάλισης και της οικονομίας.Το ΔΗ.Κ.ΚΙ. προτείνει την Συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος των πολιτών και των αντίστοιχων υποχρεώσεων του κράτους για ένα Δίκαιο και Εγγυημένο σύστημα Δημόσιας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Η οικονομική τροφοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης συντελείται ισότιμα από τους Εργαζόμενους, την Εργοδοσία και το Κράτος, και καθορίζεται από την θεσμοθετημένη αρχή της τριμερούς χρηματοδότησης, που πρέπει να τηρείται και στην πράξη. Για την διασφάλιση της εισφοράς του κράτους, προτείνουμε ένα ποσοστό των φορολογικών εσόδων, ίσο με την οικονομική υποχρέωση του κράτους, να εκχωρείται απευθείας στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
• Η ισχύς του Ασφαλιστικού Συστήματος είναι αυτοδίκαια, καθολική και υποχρεωτική για όλους τους Έλληνες πολίτες, εργαζόμενους, εργοδότες, συνταξιούχους και άνεργους, με ελάχιστο όρο την αξιοπρεπή διαβίωση και την πλήρη, ίση, δωρεάν και αναβαθμισμένη υγειονομική περίθαλψη, ταυτόχρονα με τη δίκαιη, ανάλογη με την προσφορά, διανομή των εσόδων.
• Η άμεση έναρξη του προτεινόμενου συστήματος Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ρεαλιστική, διότι, ακόμη και εάν δεν εισπράξει άμεσα τις μέχρι τώρα οφειλές τρίτων προς αυτό, μπορεί να ξεκινήσει από μηδενική βάση, στηριζόμενο στην από εδώ και πέρα ευρωστία του και στην εύλογη προσδοκία της σταδιακής εξόφλησης των σημερινών οφειλών τρίτων προς αυτό.
• Το σύστημα Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, εξαρτά απόλυτα την επιτυχία του στη στήριξη από συγκεκριμένες γενικότερες πολιτικές. Πολιτικές οι οποίες είναι συγχρόνως και αναγκαίες για μια αναπτυξιακή πορεία της χώρας, ενώ απαντούν κατηγορηματικά στα ψευδεπίγραφα επιχειρήματα περί "εγγενούς κρίσης" της Κοινωνικής Ασφάλισης. Συγκεκριμένα:
  1. Η αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους, οι οποίες είναι σήμερα ιδιαίτερα χαμηλές, τοποθετώντας μας αναλογικά στην 12η θέση στην Ευρώπη, πέρα απ' την γενικότερη έμμεση αναπτυξιακή επίδραση, μπορεί να εξασφαλίσει τους πόρους για την καταβολή των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς το Ασφαλιστικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό πως η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην Κοινωνική Ασφάλιση κινείται στο χαμηλότερο για την Ευρώπη ποσοστό του 2% του Κοινωνικού Προϋπολογισμού, υπολείπεται των συμφωνημένων κατά 400 δις το χρόνο, ενώ μόνο προς το ΙΚΑ το δημόσιο οφείλει σήμερα 3 τρις δρχ. ευθυνόμενο για μια από τις κύριες αιτίες της αιμορραγίας του Ασφαλιστικού συστήματος.Το κράτος υποχρεούται να καταβάλλει το ανώτερο ποσό, το συντομότερο δυνατό, διαφορετικά, μέχρι του ποσού αυτού της οφειλής του, να αναλάβει την καταβολή των υποχρεώσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων προς τον Δημόσιο Τομέα, Τράπεζες, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κ.λ.π.
  2. Η ριζική αλλαγή της ακολουθούμενης συντηρητικής δημοσιονομικής πολιτικής, και η εφαρμογή της αναγκαίας προοδευτικής φορολογικής μεταρρύθμισης, μπορεί να αποφέρει επιπρόσθετα έσοδα για την προώθηση αναπτυξιακών επενδυτικών προγραμμάτων από το κράτος, και την καταπολέμηση της ανεργίας. Γενικότερα μια προοδευτική αναπτυξιακή οικονομική πολιτική μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση του Α.Ε.Π. με πολύπλευρες θετικές επιπτώσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση.Είναι γνωστό πως η επενδυτική στασιμότητα των τελευταίων χρόνων, η οποία μας έχει επιστρέψει στα επίπεδα επενδύσεων του 1982, καθώς και η "μαύρη εργασία" ανεβάζει στα ύψη του 12,5% την καταγεγραμμένη ανεργία, η οποία με τη σειρά της υποσκάπτει το Ασφαλιστικό σύστημα. Αρκούσε μόνο η μείωση κατά 50% της ανεργίας για να εξαλειφθούν μέχρι το 2020 όλα τα υπολογιζόμενα αναλογιστικά ελλείμματα των Ταμείων.
  3. Η διακοπή των πολύχρονων αδιέξοδων πολιτικών πραγματικού παγώματος των μισθών και ημερομισθίων, εκτός απ' την ουσιαστική τόνωση της αγοράς, έμμεσα, θα αυξήσει τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές, με ευνοϊκές επιπτώσεις στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στην οικονομία.
  4. Η ύπαρξη πολιτικής βούλησης για την πάταξη της εισφοροαπαλλαγής, της επίσημης δηλαδή απαλλαγής των μεγαλοεργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές και των χαριστικών ρυθμίσεων των οφειλών τους από το κράτος, θα εξοικονομήσει ένα μεγάλο μέρος απ' τα σημερινά λογιστικά ελλείμματα. Υπολογίζεται αυτού του είδους τα χρέη προς το ΙΚΑ ξεπερνούν τα 600 δις το χρόνο.
  5. Η ύπαρξη πολιτικής βούλησης για την εξάλειψη του καθεστώτος της εισφοροδιαφυγής, με το 25% των εργαζομένων της χώρας να βρίσκεται σε καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας και το 20% των επιχειρήσεων αναπόγραφες στο ΙΚΑ, αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός εύρωστου συστήματος Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Μία επιτυχής πολιτική κατά της εισφοροδιαφυγής, η οποία σύμφωνα και με τις προτάσεις των εργαζομένων στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι σήμερα εφικτή, πριμοδοτεί το Ασφαλιστικό σύστημα με 1 τρις το χρόνο, και επιτυγχάνει την εξαφάνιση κάθε αναλογιστικού ελλείμματος μέχρι το 2030.
  6. Η εφαρμογή θεσμών για την εξασφάλιση της αποδοτικής αξιοποίησης των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, τα οποία μέχρι τώρα διαχειρίζεται προς όφελος τρίτων και με αρνητική απόδοση, το κράτος, αλλά και της ακίνητης περιουσίας τους ή οποία αποτιμάται στα 2 τρις., μπορεί από μόνη της να αποτελέσει την βάση για την ανάπτυξη ενός υγιούς συστήματος Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Υπολογίζεται πως οι μέχρι τώρα απώλειες από την μη κεφαλαιοποίηση για τα Ασφαλιστικά Ταμεία, ανέρχονται σε 23 τρις, και ισοδυναμούν με την εξάλειψη κάθε αναλογιστικού ελλείμματος μέχρι το 2025.
  7. H αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας στο χώρο του φαρμάκου και του αναλώσιμου νοσοκομειακού υλικού, καθώς και η υπεράσπιση και πλήρης ανάπτυξη του Ε.Σ.Υ., ώστε να διακοπούν οι επιλεκτικές συμβάσεις σε υψηλού κόστους ιατρικές πράξεις, με τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, θα απέκλειε σημαντικές οικονομικές διαρροές και θα ενίσχυε την Κοινωνική Ασφάλιση.
  8. Η διασφάλιση της υγιούς λειτουργίας της Κοινωνικής Ασφάλισης προϋποθέτει τη στήριξή της σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο Εργασιακών Σχέσεων, το οποίο, πέρα απ' το ότι αποτελεί πρωταρχικό δικαίωμα των εργαζομένων, ταυτόχρονα κατοχυρώνει και την ακώλυτη οικονομική τροφοδοσία του ασφαλιστικού συστήματος. Ο αντιεργατικός νόμος 2874/2000 που εισαγάγει την μερική απασχόληση, ουσιαστικά αποτελεί την "δίδυμη αλλαγή" των επιχειρούμενων αντιδραστικών αλλαγών στην ασφάλιση και χρειάζεται να καταργηθεί. Θεωρούμε αναγκαία την προώθηση ενός προοδευτικού εργασιακού πλαισίου. Επιπλέον, η θέσπιση της 35/ωρης εβδομαδιαίας εργασίας με την εξασφάλιση του 5/νθήμερου και του 7/ωρου, μπορεί σήμερα να προσφέρει έναν σημαντικό αριθμό νέων θέσεων εργασίας, και να μειώσει αισθητά την ανεργία.Ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει κανένας λόγος για αύξηση του ορίου ηλικίας, για την συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων, ούτε για την χειροτέρευση των λοιπών προϋποθέσεων θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
  9. Τέλος, το τεράστιο πρόβλημα της υπογεννητικότητας, πέρα από την εθνική του διάσταση, συμβάλλει σε ένα βαθμό, αρνητικά, και στην Κοινωνική Ασφάλιση και χρειάζεται να αντιμετωπισθεί, τόσο με την γενικότερη αλλαγή της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, όσο και με μέτρα γενναία στήριξης των πολύτεκνων οικογενειών, της μητρότητας, των αναγκών της παιδικής ηλικίας και των νέων ζευγαριών κ.α.

Ειδικότερα μέσα απ' τον προετοιμαζόμενο αντιασφαλιστικό νόμο, και με την "επικοινωνιακή" βοήθεια των "κατά παραγγελίαν" εκτιμήσεων της Αγγλικής υπηρεσίας, η οποία έχει αναλάβει την μελέτη για το Ασφαλιστικό, μεθοδεύονται:

1. Οι αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού της κύριας και της επικουρικής σύνταξης, στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα, ώστε να υπάρξει σημαντική μείωση απ' τα αντίστοιχα σημερινά ποσά.
2. Η αύξηση των ορίων ηλικίας για πρόωρη συνταξιοδότηση, ενώ ήδη έχουν αυξηθεί σε ανελαστικά επίπεδα, και μάλιστα σε μια περίοδο έκρηξης της ανεργίας.
3. Η κατάργηση του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
4. Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, παρότι αυτές βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών.
5. Η ελάφρυνση της μεγαλοεργοδοσίας απ' τις ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες εξάλλου δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές συγκριτικά με τις Ευρωπαϊκές και μάλιστα όταν η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα μας κινείται σε ύψη ρεκόρ παγκοσμίως.
6. Η ουσιαστική απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση οικονομικής συμμετοχής στην Κοινωνική Ασφάλιση.
7. Η μονιμοποίηση της δέσμευσης των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος, και η μετακύλησή τους μέσω του Χρηματιστηρίου, προς την ιδιωτική πρωτοβουλία.
8. Η αφαίμαξη από την ιδιωτική ασφάλιση, των Ειδικών Ταμείων.
9. Συνολικά ετοιμάζεται ένα τριζωνικό ασφαλιστικό σύστημα, ανάλογης έμπνευσης με αυτό που πρωτοεφαρμόσθηκε από το καθεστώς της Χιλής, όπου:
   1. Στην πρώτη ζώνη συμμετέχει μία σημαντική μερίδα εργαζομένων η οποία θα αδυνατεί, μέσα και απ' τις νέες ρυθμίσεις, να θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και για την οποία προβλέπεται ως σύνταξη ένα προνοιακού τύπου "επίδομα ελεημοσύνης".
   2. Στη δεύτερη ζώνη αναμένεται να συνωστίζεται το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων, με μία πενιχρή σύνταξη ανταποδοτικού ύψους, ανάλογη με την τότε δυνατότητα του ήδη αποχυμωμένου Ταμείου, και χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή κράτους και εργοδοσίας.
   3. Στην τρίτη ζώνη θα υπάγονται όσοι καταφέρουν να συμπληρώσουν την προηγούμενη σύνταξη με πόρους από την ιδιωτική ασφάλιση.

Συμπερασματικά, η κυβέρνηση, με όχημα την ταξική Νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία της "ανταποδοτικότητας στην ασφάλιση", και ιδεολογικό σύμμαχο τη Ν.Δ., επιχειρεί μέσω ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος, να επιβάλλει την κοινωνία της αβεβαιότητας και του οικονομικού αποκλεισμού για τα 2/3 του πληθυσμού.

Επιχειρεί, σε όφελος του παρασιτισμού και των υπερκερδών της μεγάλης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, να εγκαταστήσει τον τύπο εκείνο της κοινωνίας που κατ' επέκτασιν συνεπάγεται τη μαζική οικονομική πτώχευση και την παραγωγική υπανάπτυξη της χώρας.Ακολουθώντας τις τριτοκοσμικού χαρακτήρα αποτυχημένες κατευθύνσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Ο.Ο.Σ.Α. και του Δ.Ν. Ταμείου, αλλά και τα πρότυπα των ιδεολογικών ομολόγων της Β. Ευρώπης όπως διατυπώθηκαν στις συνθήκες του Μάαστριχτ του Άμστερνταμ και της Νίκαιας, η κυβέρνηση, προωθεί μέσω του ασφαλιστικού μία γιγαντιαία ανακατανομή του εθνικού πλούτου. Γενικότερα, προωθεί τη ριζική μετακίνηση του παραγόμενου Εθνικού Προϊόντος, από την εργασία, δηλαδή τον πραγματικό συντελεστή της παραγωγικής διαδικασίας, στην πλασματική οικονομία του Χρηματοπιστωτικού συστήματος και των Πολυεθνικών κολοσσών.

Ωστόσο, στη χώρα μας, όπου το κόστος της εργασίας ανά μονάδα προϊόντος βρίσκεται μόλις στο 40% του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού και οι αποδοχές των εργαζομένων μόνο στο 65% των Ευρωπαϊκών, οι εκκολαπτόμενες νεοφιλελεύθερες αλλαγές θα σημάνουν την πλήρη διάσπαση του κοινωνικού ιστού και την άμεση επιστροφή στα αναπτυξιακά πρότυπα του πιο προηγούμενου αιώνα.

Μπροστά σε αυτό το πολιτικό ζήτημα αιχμής, τα κόμματα της αριστεράς, ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις και ανένταχτες πολιτικές προσωπικότητες του τόπου, οφείλουν να συντονίσουν τη δράση τους για την ανάπτυξη και την επιτυχία του αγώνα εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων. Οφείλουν να καταθέσουν μια ολοκληρωμένη σύγχρονη κοινή εναλλακτική πρόταση ανατροπής της επερχόμενης συντηρητικής λαίλαπας και διεκδίκησης μιας άλλης, φιλολαϊκής αναπτυξιακής προοπτικής για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Επάνω στις προηγούμενες απαραίτητες πολιτικές βάσεις, μπορεί να οικοδομηθεί ένα ενιαίο σύνολο ειδικότερων, εφικτών προτάσεων, που είναι οι εξής:

1. Θεσμική κατοχύρωση και υλοποίηση στην πράξη της τριμερούς χρηματοδότησης(Εργαζόμενοι, Εργοδοσία, Κράτος) με τις εξής διεθνείς αναλογίες:
   • Για τους μισθωτούς:
     Εισφορά ασφαλισμένου: 2/9
     Εισφορά εργοδότη: 4/9
     Εισφορά κράτους: 3/9
   • Για τους ελεύθερους επαγγελματίες:
     Εισφορά ασφαλισμένου: 5/9
     Εισφορά κράτους: 4/9
   Για όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, θεωρούμε πως η συμμετοχή του κράτους μπορεί να εξασφαλισθεί με την θέσπιση της απευθείας απόδοσης, στα Ασφαλιστικά Ταμεία, ενός ικανού ποσοστού των φορολογικών εσόδων, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο κεφάλαιο.
2. Ο κάθε εργαζόμενος είναι αναγκαίο να καλύπτεται από μια κύρια και μια επικουρική ασφάλιση, οι οποίες λειτουργούν αποκλειστικά με την νομική μορφή του Ν.Π.Δ.Δ.
3. Καθορισμός της κύριας σύνταξης με βάση το 80% των συντάξιμων τακτικών αποδοχών των τριών τελευταίων ετών της εργασίας και της επικουρικής με το 20% της κύριας σύνταξης. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων των περιόδων '90 - '92 και '97-'99.
4. Επαναφέρεται σαν κατώτερο όριο σύνταξης για όλους τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και η θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με τις 4.050 ημέρες ασφάλισης.
5. Αναγνωρίζεται σαν ελάχιστος χρόνος ασφάλισης σε όσους εργάσθηκαν με μερική απασχόληση, ή με μειωμένο ωράριο, ή με εποχιακή απασχόληση, οι 200 ημέρες εργασίας το χρόνο, και υπολογίζεται σαν ελάχιστο ημερομίσθιο το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη.
6. Πλήρης συνταξιοδότηση με 35 χρόνια εργασίας ή 10.500 ημέρες ασφάλισης, ασχέτως ορίου ηλικίας. Τα υποχρεωτικά ελάχιστα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να μείνουν όπως έχουν σήμερα, διότι ήδη έχουν αυξηθεί σε ανελαστικά επίπεδα.
7. Ετήσια αναπροσαρμογή των συντάξεων σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις και τις αυξήσεις των εργαζομένων του κλάδου.
8. Πλήρης ασφάλιση και υγειονομική κάλυψη στους ανέργους για όλο το διάστημα που αποδεδειγμένα διαρκεί η ανεργία τους.
9. Εισαγωγή του θεσμού της Εθνικής Σύνταξης για όλους όσους φθάνουν στο ανώτερο προβλεπόμενο όριο ηλικίας και αδυνατούν να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Η Εθνική Σύνταξη στηρίζεται στην αποκλειστική χρηματοδότηση από το κράτος, εγγυάται ένα ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης, και δεν έχει καμία σχέση με το "επίδομα ελεημοσύνης" το οποίο σχεδιάζει η κυβέρνηση.
10. Διαμόρφωση ειδικής κλίμακας καθορισμού των συντάξεων αναπηρίας έτσι ώστε με αναπηρία 67% και άνω να καταβάλλεται η πλήρης σύνταξη, με αναπηρία 50-60% τα 3/4 και με αναπηρία 33-49% τα 2/3 της σύνταξης. Σε ειδικές κατηγορίες Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ή χρονίως πασχόντων, όπως οι νεφροπαθείς και άλλοι, η συνταξιοδότηση να γίνεται με την συμπλήρωση 15 χρόνων εργασίας.
11. Νομοθετική κατοχύρωση της Αυτοδιοίκησης και Αυτοδιαχείρισης των Οργανισμών κύριας και επικουρικής ασφάλισης. Εκδημοκρατισμός των προηγούμενων Οργανισμών, με ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων και των συνταξιούχων στις διοικήσεις τους και ουσιαστική συμμετοχή των ίδιων των απασχολουμένων στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς, για να υπάρξει ορθολογική, αποδοτική αξιοποίηση των πόρων και της περιουσίας τους.
12. Ριζική ανασυγκρότηση της οργάνωσης και των διοικητικών υπηρεσιών των Ασφαλιστικών Οργανισμών με στόχο την αποδοτική λειτουργία τους. Εισαγωγή της νέας τεχνολογίας για τον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών βεβαίωσης και είσπραξης των εισφορών καθώς και για άλλες νευραλγικές λειτουργίες. Θέσπιση αξιοκρατικών κριτηρίων στελέχωσης και πλήρωση των 2.500 κενών σήμερα θέσεων προσωπικού, για την κάλυψη ιδίως των ελεγκτικών τους δραστηριοτήτων που αφορούν τις αναπόγραφες επιχειρήσεις, την ανασφάλιστη εργασία και την έγκαιρη είσπραξη των οφειλομένων εισφοριοκρατικών κριτηρίων στελέχωσης και πλήρωση των 2.500 κενών σήμερα θέσεων προσωπικού, για την κάλυψη ιδίως των ελεγκτικών τους δραστηριοτήτων που αφορούν τις αναπόγραφες επιχειρήσεις, την ανασφάλιστη εργασία και την έγκαιρη είσπραξη των οφειλομένων εισφοριοκρατικών κριτηρίων στελέχωσης και πλήρωση των 2.500 κενών σήμερα θέσεων προσωπικού, για την κάλυψη ιδίως των ελεγκτικών τους δραστηριοτήτων που αφορούν τις αναπόγραφες επιχειρήσεις, την ανασφάλιστη εργασία και την έγτιμετωπισθεί και το πρόβλημα της νομιμοποίησης οικονομικών μεταναστών, αποκλειστικά σε κλάδους και ειδικότητες όπου αποδεδειγμένα μπορούν να προσφέρουν ή και προσφέρουν εργασία. Επίσης μπορεί έτσι να αντιμετωπιστεί και " η μαύρη εργασία" και να εισπράξουν εισφορές οι Ασφαλιστικοί Οργανισμοί.
13. Άμεσα μέτρα για την έγκαιρη βεβαίωση και είσπραξη των οφειλών της μεγαλοεργοδοσίας με προτεραιότητα τις κερδοφόρες βιώσιμες επιχειρήσεις.
14. Ενοποίηση και θεσμική ομογενοποίηση των ομοειδών Ασφαλιστικών Ταμείων, με προϋπόθεση τον προηγούμενο ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο με τους εργαζόμενους και με αποκλειστικά κριτήρια την σύγκλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα επάνω, την μείωση του κόστους λειτουργίας, την αποτελεσματικότερη διοίκηση του Ασφαλιστικού συστήματος, αλλά και την βελτίωση της ποιότητας και ποσότητας των παρεχομένων υπηρεσιών προς τους ασφαλισμένους.
    Αντίθετα με τους στόχους της κυβέρνησης, η οποία μέσω της ενοποίησης επιχειρεί να εξισώσει τα Ταμεία προς τα κάτω, η πραγματική ενοποίηση περιλαμβάνει αποκλειστικά τα Ταμεία που μπορούν να υπαχθούν σε ομοειδείς ομάδες και έχει σαν ζητούμενο την διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μέσω της ισχυροποίησής τους.
15. Επέκταση του μέτρου της δωρεάν χορήγησης των φαρμάκων και των ιατρικών βοηθημάτων, για όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους με συνολικές αποδοχές κάτω από τα επίσημα όρια φτώχειας, και για όλες τις κατηγορίες των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Μείωση της συμμετοχής στο 10% για όλα τα χρόνια νοσήματα.
    Υπεράσπιση και πραγματική διεύρυνση, ποιοτική αναβάθμιση του Ε.Σ.Υ. σε όλες τις βαθμίδες του(Α΄βαθμια, Β΄βάθμια, Γ΄βάθμια, και ΕΚΑΒ) με γενναία αύξηση των δαπανών για την Υγεία, απαγκίστρωσή του από την μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία και την παραοικονομία. Ελεύθερη ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση όλων των Ελλήνων πολιτών σε όλες τις υπηρεσίες του. Οικονομική και εργασιακή αποκατάσταση του προσωπικού του ΕΣΥ όλων των βαθμίδων και των κατηγοριών.
16. Ειδικότερα μέτρα κατά της υπογεννητικότητας με την στήριξη των πολύτεκνων οικογενειών, της μητρότητας, των νέων ζευγαριών κ.α.

1. Μακροχρόνια επιδίωξη της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η μείωση του Αγροτικού Τομέα, μέσω μιας παρατεταμένης κρίσης.Η αγροτική οικονομία, αλλά και ο αγροτικός πληθυσμός, ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια μια φθίνουσα πορεία. Αυτή οφείλεται σε γενικότερους λόγους Νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης της οικονομίας, που συντελείται σε παγκόσμια κλίμακα: σταθερή ανάπτυξη του τριτογενούς Τομέα( Εμπόριο, Υπηρεσίες) και περιορισμός του πρωτογενούς.
   Εκτός, όμως, από τη γενική τάση, ο δογματισμός των "εκσυγχρονιστών" επιδεινώνει καθοριστικά τη θέση των αγροτών μας, με συνυπαιτιότητα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ:
   1. Πτώση των αγροτικών τιμών και ποσοστώσεις
   2. Καμία προστασία από την διεθνή όξυνση του ανταγωνισμού(φθηνά τυποποιημένα ξένα προϊόντα)
   3. Εξάρτηση από πολυεθνικές(σπόροι, φάρμακα)
   4. Αύξηση του κόστους παραγωγής και του κόστους ζωής (ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, τιμές λιπασμάτων, χρέη και πανωτόκια)
   5. Υπονόμευση κάθε μηχανισμού, που θα μπορούσε να στηρίξει την αγροτική παραγωγή(ιδιωτικοποίηση της Α.Τ.Ε., διάλυση συνεταιρισμών, διάλυση των εταιρειών συγκέντρωσης και τυποποίησης)
2. Επιπτώσεις στην ασφάλιση των αγροτών. Η πολιτική του βίαιου ψευδοεκσυγχρονισμού, που ακολούθησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εξωθεί τους πρώην αγρότες στην ανεργία, ενώ όσους επιμένουν να μένουν αγρότες τους καταδικάζει σε ένα διαρκές αδιέξοδο.
   Με τον αντιασφαλιστικό νόμο 2458/1997, που βασίσθηκε στην αντιλαϊκή αρχή της "ανταποδοτικότητας", η κυβέρνηση Σημίτη επεδίωξε να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για την αγροτική ασφάλιση, αλλά δεν περιορίσθηκε σε αυτό.
   Επέβαλε επαχθείς όρους είσπραξης των εισφορών από τους αγρότες, με αποτέλεσμα οι υπερχρεωμένοι, που αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους, να οδηγούνται σε πλειστηριασμούς και να μένουν και ανασφάλιστοι.
   Σήμερα, οι περισσότεροι αγρότες δεν έχουν πληρώσει τις εισφορές τους και είτε είναι σε εκκρεμότητα η ασφάλισή τους, είτε αντιμετωπίζουν το Δημόσιο Ταμείο, όπου έχουν βεβαιωθεί τα χρέη τους.
   Τέλος, ο ισχύων νόμος καταδικάζει τους αγρότες σε σαρανταεπτάχρονη εργασία για την ανώτερη σύνταξη, ενώ οι κατώτερες αγροτικές συντάξεις ισοδυναμούν με το 1/3 της αντίστοιχης σύνταξης του Ι.Κ.Α., με αποτέλεσμα 450.000 αγρότες να ζουν με τη σύνταξη ντροπής των 46.000 δρχ., χωρίς και οι υπόλοιπες συντάξεις να είναι περισσότερο ικανοποιητικές.
3. Οι προτάσεις του ΔΗ.Κ.ΚΙ. για την αγροτικά ασφάλιση.
   1. Θεωρούμε αναγκαία την κατάργηση του ν. 2458/1997 και τη θέσπιση νέου θεσμικού πλαισίου, στηριγμένου στις προτάσεις που κατατέθηκαν από το ΔΗ.Κ.ΚΙ. στη Βουλή το 1997
   2. Άμεση διαγραφή των χρεών για ασφαλιστικές εισφορές
   3. Η εισφορά του αυτοαπασχολούμενου αγρότη να καταβάλλεται από το κράτος
   4. Άμεση αύξηση της κατώτατης αγροτικής σύνταξης, που προτείναμε
   5. Οι αγροτικές οργανώσεις να έχουν ουσιαστικά συμμετοχή στον έλεγχο του Ταμείου ή των Ταμείων, που θα δημιουργηθούν με το νέο θεσμικό πλαίσιο